Page 456 - ธรรมปฏิบัติ 1

438
แคบ แล้วให้กว้างปุ๊บนี่ เขาต่างกันยังไง ? พิสูจน์ธรรมะ พิสูจน์แบบนี้! ใจ ที่กว้างกับใจที่แคบ อันไหนสบายกว่ากัน ? สังเกตดี ๆ ขณะที่ให้ใจเรากว้าง ออกไป ไม่มีขอบเขตไม่มีประมาณ กับ บังคับให้อยู่ที่ตัวอย่างเดียว อันไหน สบายกว่ากัน ? (โยคีกราบเรียนว่า รู้สึกโล่ง) รู้สึกดี ใช่ไหม ? ตรงนี้แหละ ที่อาจารย์บอกตั้งแต่แรกว่า วิธีทาจิตให้ว่างเร็วที่สุดก็คือ ให้จิตออกมานอก ตัว แล้วปล่อยให้กว้างทันที... อย่างที่ทางาน อยู่ในห้องทางาน อยู่ในที่ประชุม เข้าไปถึงปุ๊บ ปล่อยใจเราให้กว้าง ให้เต็มห้องหรือกว้างกว่าห้องไปเลย แล้ว เราจะเหมือนนั่งอยู่ในที่โล่ง ๆ ไม่ถูกผนังบีบ ไม่ถูกโต๊ะกั้น เราก็จะนั่งแบบ โปร่ง ๆ สบาย ๆ นี่คือการทาจิตของเราให้ว่าง จะอยู่ที่ไหนก็ใช้ได้
ลองหลับตาแล้วสังเกตดู ใจที่โล่ง ๆ กว้าง ๆ กับตัวที่นั่งอยู่ เขาเป็น ส่วนเดียวกันหรือคนละส่วนกัน ? (โยคีกราบเรียนว่า คนละส่วนกัน) คนละ ส่วนนะ ถูกแล้วนะ ต่ออีกนิดหนึ่ง สังเกตดูว่า ใจที่โล่ง ๆ เบา ๆ กว้าง ๆ เขาบอกว่าเป็นเราหรือเปล่า หรือแค่รู้สึกโล่ง ๆ ? ไม่เกี่ยวกับคิดเอานะ ถามว่า เขา “บอก” หรือเปล่า ? ตรงนี้เราจะรู้ได้ยังไง ? ตรงนี้แหละเป็นการพิจารณา รู้ตามความเป็นจริง ไม่ใช่ใช้สัญญา จาได้ว่าเป็นของเรา ไม่ใช่! สังเกตว่า เขา “บอก” ว่าเป็นเราหรือเปล่า หรือแค่รู้สึกโล่ง ๆ ว่าง ๆ ? (โยคีกราบเรียนว่า รู้สึกโล่ง ๆ ) รู้สึกโล่ง ๆ นะ ถูกแล้วนะ! จิตที่โล่ง “ไม่ใช่ของเรา”
ต่ออีกนิดหนึ่งนะ ตรงนี้เป็นสภาวธรรม เป็นปรมัตถธรรมนะ ให้จิตที่ โล่ง ๆ กว้าง ๆ นี่ หันกลับมาดูตัวที่นั่งอยู่ ไม่ต้องเข้ามาข้างในตัว แค่มารู้ตัว ที่นั่งอยู่ ขณะที่ใจเราโล่ง กว้างกว่าตัว ตัวที่นั่งอยู่รู้สึกหนักหรือเบา ? เบานะ ถกู แลว้ นะ ตอ่ อกี นดิ หนงึ่ ตรงนเี้ ขาเรยี ก “ไลส่ ภาวะ” ทา ไดก้ ท็ า ตอ่ ปฏบิ ตั ติ าม เขาเรยี ก “ไลส่ ภาวะตาม” พจิ ารณาตาม ทา ตาม แลว้ เหน็ จรงิ ตาม วา่ เปน็ อยา่ งนนั้ หรือเปล่า ขณะที่เห็นว่าใจกับตัวแยกกัน แล้วตัวก็เบา ๆ สังเกตนะ ตัวที่นั่ง อยู่เขาบอกว่าเป็นเราหรือเปล่า ? หรือเป็นแค่สิ่ง ๆ หนึ่งที่ตั้งอยู่เท่านั้นเอง ? (โยคีกราบเรียนว่า ไม่ใช่เรา)