Page 496 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 496
478
สภาพจิตใจรู้สึกอย่างไร ? ว่าง ๆ โปร่ง ๆ โล่ง ๆ เบา ๆ หรือเป็นอย่างไร ? และอีกอย่างหนึ่ง อันนี้จะเกี่ยวกับการคิดหรือความเข้าใจของเรา เมื่อเห็นรูป นามอันนี้ไม่บอกว่าเป็นเรา ไม่บอกว่าเป็นใคร เป็นแต่เพียงรูปนาม เกิดขึ้น อยู่ในความว่าง และกาลังเป็นไปตามเหตุตามปัจจัยอยู่เนืองนิตย์ เมื่อเห็น อย่างนี้แล้ว จะเข้าใจธรรมชาติของรูปนามนี้อย่างไร ? ถึงถามว่า จะสาคัญ ว่าอย่างไร หรือเข้าใจในสิ่งนี้ว่าอย่างไร ? ใช้คาว่า “จะสาคัญความข้อนั้นเป็น ไฉน ?”
เมื่อรูปนามอันนี้ไม่บอกว่าเป็นเรา อันนี้แหละเป็นสิ่งสาคัญอย่างหนึ่ง ถ้าเราเข้าใจแล้ว เราจะรู้เลยว่าเราจะทาอย่างไร ? ไม่มีตัวตนแล้วดีอย่างไร ? สภาพจิตใจที่ไม่มีตัวตน ไม่มีเรา ไม่มีเขา มีแต่สติกับปัญญาที่กาลังพิจารณา กา หนดรอู้ ารมณท์ กี่ า ลงั ปรากฏอยขู่ ณะนี้ เดยี๋ วนี้ เปน็ แบบนี้ เมอื่ เหน็ ธรรมชาติ ของรูปนามเป็นอย่างนี้แล้ว จะเข้าใจว่าอย่างไร ? ควรจะทาอย่างไร ? ควร ทาความไม่มีตัวตนให้เกิดขึ้นอยู่เนือง ๆ หรือควรจะยึดอะไร ไม่ควรจะยึด อะไร ? ควรยึดหรือไม่ ? แล้วทาอย่างไรถึงจะไม่ยึด ? ทาอย่างไรถึงจะคลาย ในอารมณ์ที่กาลังปรากฏอยู่ ?
ในขณะที่การรับรู้อารมณ์ต่าง ๆ ที่กาลังปรากฏขึ้นมาในชีวิตประจาวัน ของเรา ถ้าใช้จิตที่ว่างจากตัวตน ความรู้สึกที่ว่างจากตัวตน ไม่มีเรา ไม่มีเขา ทาหน้าที่รับรู้อารมณ์ ลองดูว่า รู้สึกอย่างไร ? ให้ผลเป็นอย่างไร ? ดีหรือไม่ ดีอย่างไร ? พิจารณาดูเราจะรู้เลยว่า การปฏิบัติของเรา ปฏิบัติทาไม ? เพื่อ อะไร ? เรามุ่งมั่นในการปฏิบัติ ถ้าพิจารณาอย่างนี้ เวลาอารมณ์เข้ามา กระทบ เราก็จะหยุดได้ง่ายขึ้น
อาจารย์ตั้งคาถามเสียเป็นส่วนใหญ่ ที่ตั้งคาถามเสียเป็นส่วนใหญ่ เพราะอะไร ? เพราะบางทีโยคีปฏิบัติแล้ว ที่บอกว่าอยากรู้แค่อาการเกิดดับ อย่างเดียว พอเห็นอาการเกิดดับไปแล้วก็ยังงง ๆ ว่าตัวเองได้อะไรบ้าง ? ทาไมมันเป็นอยู่แค่นี้ ? ทาไมเป็นอย่างนี้ ? พอเห็นความไม่มีตัวตน เข้าถึง
