Page 85 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 85
67
ที่กาลังปรากฏต่อหน้าเราตรงนี้ เป็นอย่างไร ให้ตามรู้อาการเกิดดับของเขาไป เรื่อย ๆ ตรงนั้นแหละเป็นสิ่งสาคัญ จะทาให้การปฏิบัติเราก้าวหน้าไปได้ นี่ ทบทวนหมดแล้วนะ... ต่อไปใครมีอะไรจะถาม ?
โยคี (๑) : กราบเรียนท่านพระอาจารย์ที่เคารพเจ้าค่ะ มีโยคีทานหนึ่ง เขียนคาถามมาดังนี้เจ้าค่ะ... ผู้ป่วยโรคกระเพาะอาหาร ไม่สามารถอดอาหาร มื้อเย็นได้ จะมีแนวทางใดที่จะปฏิบัติธรรมให้มีอานิสงส์ได้สูงสุด ขอท่าน พระอาจารย์โปรดเมตตาแนะนาด้วยครับ ถ้าอยากบวช จะเป็นปัญหา อย่างไร ? จะสามารถบวชอะไรได้บ้างครับ ?
พระอาจารย์ : ถ้าอยากบวชจริง ๆ ก็บวชได้นั่นแหละ แต่ถ้าเป็น เรื้อรังก็จะลาบากนิดหนึ่ง เพราะเราก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นข้อห้ามของพระ ที่จริงถ้า มีข้อจากัดตรงนั้น ไม่ต้องบวชก็ได้ เพราะเป็นฆราวาสก็ปฏิบัติธรรมได้ และ เป็นฆราวาสก็สามารถหลุดพ้นได้ ศีลที่เป็นศีล ๕ เป็นวิรัติกันตศีลที่เรารักษา อยู่ก็ไม่ผิด และจะเป็นที่ตั้งของการปฏิบัติธรรมให้ถึงจุดสูงสุดได้เช่นกัน เป็นอานิสงส์อย่างมากเหมือนกัน เพราะฉะนั้น ถ้ามีข้อจากัดเรื่องนั้น เราไม่ ต้องทาให้มีข้อจากัดในการปฏิบัติมากขึ้น
โยคี (๑) : เมื่อกี้ที่พระอาจารย์บอกว่า ศีล ๕ สามารถทาให้บรรลุ ธรรมได้ หนูอยากกราบเรียนถามพระอาจารย์ว่าสามารถไปได้ไกลสุดถึง ระดับไหนเจ้าคะ ?
พระอาจารย์ : ถึงที่สุดได้ การบรรลุธรรมถึงที่สุดไม่จาเป็นต้อง อดอาหาร
โยคี (๒) : ถ้าเราอยู่ที่บ้าน แล้วเรามีความตั้งใจที่จะปฏิบัติ และเรา ก็มีเป้าหมายในการปฏิบัติ แต่ว่าบางครั้งเกิดความรู้สึกเบื่อ ไม่อยากจะ ปฏิบัติ ไม่อยากจะทา ณ ขณะนั้น เป็นความเบื่อที่เกิดขึ้นชั่วขณะ ที่ไม่ว่าจะ เกิดจากสาเหตุใดก็ตาม ทาให้เรารู้สึกไม่อยากทาต่อ เราควรทาอย่างไรคะ ?
