Page 21 - ต้นจิตและอริยาบทย่อย
P. 21
มีรสขึ้นมา มีรสหวาน รสเปรี้ยว รสเค็ม รสเผ็ดขึ้นมา เข้าไปรู้ว่าอาการความ เปรี้ยว หวาน เค็ม มัน เผ็ด ที่ขึ้นมาเขาดับอย่างไร มีอาการเกิดดับอยู่ใน ที่ว่าง ๆ ไหม ? ตรงนี้อีกอย่างหนึ่ง แล้วเขารวมกัน หรือเป็นทีละจุด ขม อยู่ตรงนี้ หวานอยู่ตรงนั้น ? หวานอยู่ที่ไหน ขมอยู่ที่ไหน ? ส่วนใหญ่ ของขมนี่ขมที่คอนะ ตุ่มรับรสขมอยู่ที่คอหรือเปล่า อยู่ที่โคนลิ้นหรือเปล่า ? ความหวานทาไมอยู่ที่ปลายลิ้น ? ถึงจะหวานมาก ๆ แต่อมไว้ตลอดเวลา ความหวานนนั้ รสชาตเิ ทยี่ งหรอื ไมเ่ ทยี่ ง ? นคี่ อื สงั เกตความไมเ่ ทยี่ งของรส ลองดู ถ้าเราสังเกตถึงอาการเกิดดับของรสชาติอยู่เรื่อย ๆ ความยินดี พอใจในรสนั้นเป็นอย่างไร ความยินดีพอใจในรสเกิดขึ้นหรือเปล่า หรือ มีแต่รสอร่อยแล้วก็ดับว่างไป เผ็ดว่างไป เปรี้ยวว่างไป หรือจะรู้รวมกัน รสชาตกิ ลมกลอ่ มมากเลย เคยสงั เกตไหม รสหายไปตอนไหน ? พอกลนื ลงคอปุ๊บ รสนั้นหายไป แล้วเราก็ตักใส่ปากใหม่ เพื่อรักษารสนั้นต่อ สงั เกตไหม ทานอาหารอรอ่ ย ๆ ถา้ วา่ งไปสกั ระยะหนงึ่ รสู้ กึ ขาดความตอ่ เนอื่ ง ของความอร่อย ไม่สบายใจเท่าไหร่หรอก เหมือนถูกขัดจังหวะ ใช่ไหม ?
รสชาติที่ทาให้เราเกิดความรู้สึกยินดีพอใจ แต่ถ้ารู้อาการเกิดดับ เกิดแล้วดับ เกิดแล้วดับ... ความยินดีพอใจในรสชาติเกิดหรือเปล่า แล้ว ที่สาคัญก็คือว่า การที่เห็นอาการกระทบแล้วดับ แล้วเห็นจิตดับไปด้วย ไม่ว่า รสชาตินั้นจะเป็นอะไรก็ตาม พอเคี้ยวถูก กระทบแล้วหายไป เห็นจิตดับ ไปด้วย แล้วจิตรู้สึกโล่งขึ้น สงบขึ้น เบาขึ้น ใสขึ้น เห็นรสชาติดับ-จิตดับ ไปด้วย แล้วจิตดวงใหม่เกิดขึ้นมา ใสขึ้นกว่าเดิม สงบขึ้นกว่าเดิม ลองดูว่า ถ้าเป็นแบบนั้น จิตเราจะติดในรสชาติ หรือมีความพอใจในรสชาตินั้น หรือเปล่า หรือรู้สึกเบิกบานกับการที่ได้เห็นว่าจิตดวงใหม่ที่เกิดขึ้นมา มีความผ่องใสมากกว่าเดิมมีความตั้งมนั่มากกวา่เดิมมีความเบกิบานมากขึ้น
15
