Page 31 - ต้นจิตและอริยาบทย่อย
P. 31
ของเรา ถ้าเรารู้ทันกิเลสตัวเอง รู้ทันความชอบ ความไม่ชอบ ความกลัว ความเกลยี ด เขาเรยี กวา่ รขู้ ณะแรกของจติ ทเี่ กดิ ขนึ้ เพราะพอกลวั ...เราก็ ปรุงแต่งไป เกลียด...เราก็คิดปรุงแต่งไป กลัว...ก็ปรุงแต่งไป ชอบ...ก็ปรุง แตง่ ไป ไหลตามอารมณไ์ ป ไมช่ อบ...กป็ ฏเิ สธอารมณ์ บางทกี ท็ า ใหเ้ ดยี๋ วไม่ สบายใจ เดี๋ยวสุข เดี๋ยวทุกข์ เดี๋ยวอึดอัด เดี๋ยวเคลิ้มไหลตามอารมณ์ ถ้า เรารู้ทันตัวเองแบบนี้ เราจะหยุดตัวเองได้ ยั้งตัวเองได้ เพราะอายุอารมณ์สั้น เกิดใหม่ ๆ ความอยากนิดเดียวมันก็ดับ แต่ถ้าเราเผลอไหลตามมาก ๆ แล้ว พอมันอยากเกิดหลายพันรอบ มันอยากซ้า ๆ ๆ มันตอกย้าใจเรา มาก ๆ เราก็ห้ามตัวเองไม่ได้ เราก็หยุดตัวเองไม่ได้ เราก็เลยต้องทาตาม ความรู้สึกอยาก ความรู้สึกชอบ ความรู้สึกกลัว ความรู้สึกเกลียด ความ รู้สึกไม่สบายใจอันนั้น เพราะมันเกิดซ้า ๆ ๆ ตรงนี้ แต่ถ้าเรารู้ต้นจิตทัน พอมันเกิดไม่ชอบปุ๊บ...มันดับ อยากปุ๊บ...มันดับ เราก็จะสงบ ดับไปใจก็ว่าง ดับไปใจก็ว่าง ตรงนี้เป็นการตัดตอนกิเลสที่ง่ายที่สุด เพราะกิเลสถ้ามันน้อย เราดับง่าย แต่ถ้ามันเยอะ เราดับยาก
เพราะฉะนนั้ เราจงึ รสู้ กึ วา่ คนเราดบั กเิ ลสไดย้ ากมาก การละกเิ ลส เป็นเรื่องยาก เพราะว่าเราไม่ค่อยได้ใส่ใจ หรือไม่ได้สนใจจิตของตัวเอง อันนี้อย่างหนึ่ง ปัญญาเรายังไม่มีกาลัง ปัญญาเรายังไม่แข็งแรงพอที่จะ เห็นว่าเราอยาก ที่สาคัญคือ เราอยากเห็นตัวเอง อยากรู้จักจิตตัวเอง เรา รู้ต้นจิตทาให้เราเห็นตัวเอง เราจะรู้จักตัวเองว่า ทาไมเราชอบแบบนี้ ทาไม เราชอบคิดแต่เรื่องนี้... เราจะชัดขึ้นมาว่า ทาไมเราชอบเป็นแบบนี้อยู่เรื่อย ชอบมองสิ่งนี้ มองแต่มุมนี้ มองแล้วมันไม่ดีแต่ทาไมแว็บเดียวเราก็สนใจ เรื่องนั้น แว็บเดียวก็สนใจเรื่องนั้น... ทั้ง ๆ ที่เราไม่ชอบ แต่ทาไมจิตมัน ชอบแวบ็ ไป ๆ เรอื่ ย ๆ นนั่ เพราะกอ่ นหนา้ นเี้ ราเคยชอบมองแตม่ มุ นี้ แลว้
25
