Page 38 - ต้นจิตและอริยาบทย่อย
P. 38
32
การทเี่ รามสี ติ และเราอยากจะแกจ้ ดุ พรอ่ งของตวั เอง... ถา้ เราเหน็ ต้นจิตบ่อย ๆ เราเห็นข้อพร่องของตัวเอง เราก็จะแก้ตรงจุดนั้น อันไหนที่ ดีอยู่แล้วดีไป จริง ๆ แล้วในชีวิตของคนเรา ถ้าเราพิจารณาดี ๆ ระหว่าง ข้อพร่องกับข้อดีของเรา ข้อพร่องมีน้อยกว่าข้อดีเยอะเลย เพราะสิ่งดี ๆ บ ญุ ก ศุ ล ท เี ่ ร า ส ร า้ ง ม า ใ น อ ด ตี ส ง่ ผ ล ใ ห เ้ ร า ม ชี วี ติ เ ก ดิ ม า ใ น โ ล ก น ี ้ ม ขี นั ธ ท์ งั ้ ห า้ มีอาการสามสิบสองครบ แต่บางคนก็พิการโน่นพิการนี่ตั้งแต่เกิดขึ้นมา นั่นคือเกิดจากวิบากที่สร้างมาในอดีตอย่างหนึ่ง เมื่อเราเกิดมาครบตรงนี้แล้ว เรามีบุญ เราสร้างบุญมา ที่เราต้องทาต่อก็คือว่า เมื่อเกิดขึ้นมาแล้ว มีชีวิต มโี อกาสทดี่ ที แี่ ลว้ เราควรจะเลอื กทา สงิ่ ดี ๆ ใหเ้ กดิ ขนึ้ กบั ตนเอง เพราะฉะนนั้ พระพทุ ธเจา้ จงึ ใหเ้ รารจู้ กั สา รวมกาย-วาจา-ใจ มาขดั เกลาการกระทา คา พดู เราใหม่ พอเราเกิดและโตขึ้นมา เราก็ต้องเข้าเรียนในสถานศึกษาต่าง ๆ แต่ก่อนจะเข้าเรียนในสถานศึกษา พ่อแม่ก็สอนความรู้เบื้องต้นให้แก่เรา อยา่ งเชน่ อยา่ ไปจบั ไฟนะ เดยี๋ วไหม้ เดยี๋ วไมส่ บาย ฯลฯ พอเราเตบิ โตขนึ้ เรียนรู้มากขึ้น ๆ จนเรียนจบ เราได้รู้อะไร ? ส่วนใหญ่ก็คือเรียนเพื่อ พัฒนาวิถีชีวิตของเราให้ดีขึ้นนั่นเอง นั่นเป็นแนวทางที่จะพัฒนาตัวเอง ให้ดีขึ้น
แตส่ งิ่ หนงึ่ ทเี่ ราควรพฒั นาไปดว้ ยกนั กค็ อื สต-ิ สมาธ-ิ ปญั ญา สงิ่ ที่ ควรพิจารณาให้ละเอียดขึ้นมาอีกก็คือว่า ทาอย่างไรแล้วจะสร้างปัญหาให้ เกิดขึ้นตามมาในอนาคต และทาอย่างไรถึงจะลดปัญหาลงไปเพื่อที่เราจะ ไม่ทุกข์ เพราะฉะนั้น ในการดาเนินชีวิตตามปกติของเรา เวลาเราทางาน อะไรก็ตาม เราก็ต้องคิดดี ๆ เราเรียนรู้ไป ความรู้ของเราน้ัน มันไม่ได้ ขึ้นอยู่กับว่าเราสาเร็จมาจากสถานศึกษาหรือโรงเรียน แต่นั่นก็เป็นการให้ แนวทางหรือเป็นหลักการที่สาคัญ เราต้องเรียนรู้ปัจจุบันให้ชัด เพราะ
