Page 129 - มรรควิถี

ตองขึ้นอยูกับกําลังของสติของสมาธิในขณะนั้น ๆ เพราะฉะนั้นถาเกิดความ สงสัย หรือเกิดปญหาที่วากําหนดแลว ทําไมเห็นแตตอนที่ดับอยางเดียว ตอนเกิดไมเห็น หรือวาทําไมเห็นแตอาการเกิดอาการดับไมเห็น เกิดจาก สติหรือสมาธิมีกําลังไมเทากัน ถามวาผิดมั้ย ไมผิด ถาตองการใหตอเนื่อง ขึ้นอีก ใหเอาความรูสึกเขาไปในอาการที่เห็น ที่กําหนดรูอยูในความรูสึก เขาไปเกาะติดอาการนั้นไปเรื่อย ๆ ใหสังเกตอยางที่บอก ขณะเขาไปครั้งนี้ เปนอยางนี้ เขาไปอีกคร้ังหนึ่งเปนอยางนี้ อาการที่วาเห็นแตเกิดหรือวา เห็นแตดับก็จะเปลี่ยนไป จากที่เคยเห็นแตเกิดอยางเดียวก็จะเห็นดับดวย หรือวาจากที่เห็นวาดับอยางเดียว พอเอาความรูสึกเกาะติดไปเรื่อย ๆ เห็น ขณะที่เกิดและก็ดับดวย ทั้งเกิดและก็ดับ เพราะฉะนั้นการที่เราจะกําหนด มีเจตนาที่จะรูวาดับอยางเดียว หรือจะรูตรงที่เกิดอยางเดียวไมไดนะ คนที่ทําไดตองมีความพิเศษมีพลังพิเศษ ถามวาเลือกกําหนดเพราะ อยากที่จะรูแตเกิดอยางเดียว รูดับอยางเดียวดีมั๊ย ไมดี ทําไมจึงบอกวา ไมดี เพราะจะมีตัวตนแทรกเปนระยะ ตัวตนเกิดขึ้นอาศัยความอยาก มีผูดูและมีผูจอง จากปรมัตถก็มาเปนบัญญัติ ถาตองการพิสูจนอยางไม มีตัวตนก็ได แตสติจะตองมีความใสมาก ๆ จึงสามารถเลือกดูเฉพาะอาการ เกิดหรือดับได
เวลากําหนดสภาวะสิ่งที่ดีที่สุดคือ เกาะติดกับอาการนั้นพรอมกับ สังเกตวา ตอจากนี้อาการนี้เปนอยางไร เขาไปแลวเปนอยางไร เกิดอยางไร ดับอยางไร ใหรูตามสภาวะที่เกิดขึ้น ไมวาจะเปนขณะเกิดหรือขณะดับ ก็ตาม ตองรูชัดทุก ๆ ขณะ ขณะที่กําหนดอยูจะตองไมมีการอนุมานเอา พอเห็นอยางนี้กําหนดไป ๆ ครั้งแรกเห็นดับแบบนี้ ถาเขาไปครั้งตอไปก็คง ดับเหมือนกัน อันนี้ไมได สภาวะทุกขณะมีการเปลี่ยนแปลง ที่ตั้งอยู บนกฎของพระไตรลักษณ ความไมเที่ยง เกิดขึ้น ตั้งอยู ดับไป ไมแนนอน เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ถาไมเห็นการเปลี่ยนแปลงการยึดติดก็ยังมี
115