Page 148 - มรรควิถี
P. 148
134
ทุกขเมื่อนั้น จิตใจเราก็จะรูสึกหนัก เห็นปุบเราก็จะรูสึกหนัก รูสึกเบื่อ รูสึกหงุดหงิด นึกถึงหนาก็หงุดหงิด ความทุกขนั่นแหละเราเองเปนคนสั่งสม ถามวาคนที่เราคิดถึงขณะนั้นเขาทุกขอยูหรือเปลา บางครั้งเปลาเลย เขาอยูคนละที่ เรานั่งอยูคนเดียว คิดถึงเราก็เครียด คิดถึงเราก็ทุกขอยู คนเดียว คนที่เราคิดถึงเขานั่งเฉยหัวเราะอยู เราก็ไมรู นั่นคือมโนกรรม เรา เปนคนทําเอง จิตเราก็ทําตัวเอง เราทําเอง เราเสวยเอง จิตเราก็รับกรรม เอง รับผลของกรรมเอง เขาเรียกวามโนกรรม
เห็นมั้ย.. แคมโนกรรมยังสงผลใหญขนาดนั้น สงผลมากขนาดนั้น เพราะขณะที่เราโกรธหรือไมพอใจ ถาเกิดตายในขณะนั้น ดวยอกุศล มโนกรรมนี่แหละทําใหเราไปสูนรก สูอบายภูมิได ไมเฉพาะแคทําทางกาย เทานั้น แตถามีทางกาย ทางวาจาเขาไปดวย อันนี้สามเทานะ หนักใหญ เขา เรียกครบองค ครบองคประกอบ มีทั้งดวยกาย ดวยวาจา ดวยใจ แตถา เกิดทางใจ เมื่อไหรที่เรามีความทุกข ความไมสบายใจ หรือมีความโกรธเกิด ขึ้น และเราสามารถดับความโกรธเราไดทันที ดับความโกรธเรา ทุกครั้งที่ เราดับความโกรธได จิตเราก็จะสงบ เมื่อจิตสงบ สติก็จะกลับมา เมื่อสติ กลับมา ปญญาก็เกิดขึ้น มีปญญาก็จะพิจารณาถึงเหตุและผลที่เกิดขึ้นวา สิ่งที่เกิดขึ้นเกิดเพราะอะไร เราก็จะกลับไปตรงเหตุ เหตุแหงทุกขที่เกิดขึ้น นะ พิจารณาดูวาเกิดจากอะไร เกิดจากความรูเทาไมถึงการณ เกิดจากการ เขาใจผิด เกิดจากที่เราคิดไปเอง เมื่อเราถอยออกมา ก็จะเห็นชัด
ดังนั้นเมื่อเกิดความโกรธ วิธีที่จะดับความโกรธไดเร็วที่สุดก็คือ เราตองรูวาสาเหตุหนึ่งที่โกรธ เพราะมีตัวตน มีเราเกิดขึ้น ความรูสึกวา เปนเราโผลขึ้นมาทันที พอมีอารมณกระทบ ความรูสึกวาเปนเราก็ปรากฏ ขึ้นมา เมื่อมีเราเกิดขึ้น ความไมพอใจก็เกิดขึ้น เพราะฉะนั้นวิธีดับจึง ตองดับที่ความรูสึกวาเปนเรากอน แคเอาความรูสึกวาเปนเราออกจากตัวนะ ออกจากที่ไหน ? แคเอาความรูสึกวาเปนเราออกจากตัว ออกไปไวที่วาง ๆ
