Page 172 - มรรควิถี
P. 172
158
ขณะมันเปนการเกิดใหมตลอดเวลา จิตดวงใหมเกิดขึ้นแลวก็ดับไป เกิดขึ้น แลวก็ดับไป วิธีสังเกตนะ ดูใหชัด ดูใหชัดวาถาเราเห็นอาการเกิดใหม ดับใหม เกิดแลวดับใหม ผลที่ตามมาสภาพจิตเราเปนยังไง ? จิตใจเปน ยังไง ? ความรูสึกเปลี่ยนไปยังไง ? ยังเหมือนเดิมหรือเปลี่ยนไป ? ตรงนี้ สังเกตใหเยอะ จะไดประโยชนมากเลย จะไดประโยชนมาก ๆ การที่เรา สังเกตอารมณภายนอก
อยางเชนอารมณอิริยาบถยอยนะ อยางเชนพอเราเห็นปบเนี่ย จิตไปอยูที่สิ่งที่เห็น เห็นปบเห็นจิตดับ จิตดวงใหมที่เกิดขึ้น รูสึกไหมมัน ดับไป ? เกิดใหมเปนชีวิตใหม เกิดใหมแลวรูสึกขึ้นมาใหม จิตดวงใหมที่ เกิดขึ้นจะใหความรูสึกอิสระ ไมมีอดีตเกาะเกี่ยว หมายถึงวามันจบ แลว ก็จบไป จบไป ถามวาทํางานไดไหม ? ได ทํางานได เพราะวาเรารูทั้งบัญญัติ และปรมัตถในขณะเดียวกัน บัญญัติคือการเห็นรูปราง เห็นวาเรารูอะไร เห็นอะไร ฟงอะไร รูเรื่อง ปรมัตถคือเห็นอาการดับ อาการเกิดดับ ของอารมณนั้น เพราะฉะนั้นปรมัตถก็อาศัยบัญญัตินั่นเอง อาการ พระไตรลักษณก็คืออาศัยอารมณที่เราเห็นอยูในปจจุบัน สิ่งที่เรากําลังสัมผัส อยูปจจุบัน เพราะฉะนั้นการปฏิบัติธรรมจึงกําหนดอารมณที่เราเห็นอยู นี่แหละ ที่กําลังเกิดอยูเฉพาะหนาของเรา เกิดอยูขณะนี้ เดี๋ยวนี้ เห็นอาการ เกิดดับของอารมณขณะนี้ เดี๋ยวนี้ ไมใชของอดีต อยางเชนความคิดใน อดีตแตเกิดในปจจุบัน เชนเรื่องราวตาง ๆ ในอดีต พอเกิดขึ้นมาก็จะเปน เรื่องเกิดใหมในปจจุบัน ที่กําลังเห็นอยูปจจุบัน ไมใชวาเรื่องกอน ไมใช เกิดขึ้นครั้งกอน แตกําลังเกิดในปจจุบัน แตอาศัยเรื่องราวในอดีต ลอง สังเกตดู เมื่อไหรที่เราคิดถึงอดีตมันก็จะปรากฏขึ้นตอนนี้ปจจุบัน พอเรา ไมคิดถึงมันก็หายไป แสดงวาอดีตที่เกิดขึ้นมันเกิดดับเปนอารมณปจจุบัน เพราะเรากําหนดรูปจจุบัน เกิดขึ้นใหมจึงจัดเปนอารมณปจจุบัน
ทานแมครูเคยถามวาลองดูนะความคิดที่เกิดขึ้น มันเกิดซ้ํา เรื่อง
