Page 174 - มรรควิถี

160
เพราะฉะนั้นเวลาเรากําหนดเสียงก็รูชัด เสียงนี่จะเปนเสียงอะไร ดี ? กําหนดเสียงอะไร ? เนี่ยจะมีคําถาม กําหนดเสียงอะไรไดบางเวลา เรานั่ง ? กําหนดไดทุกเสียงนะ เสียงอะไรก็ตามที่ชัดเขามาในความวาง ในขณะที่เรานั่งแลวสงบ มันชัดขึ้นมา เชนเสียงจิ้งจก เราก็กําหนดได พอเราเงียบ ไดยินแคเสียงจิ้งจกอยางเดียว ไดยินแคเสียงจิ้งจกรอง เราก็กําหนดอาการเกิดดับของเสียงจิ้งจก อันนี้ยกตัวอยาง ถาไมมีก็ คือ พอเงียบสงัด เงียบหมดแลว อาการของลมหายใจไมมี อาการเกิดดับ อยางอื่นไมมี ไดยินแคเสียงนาฬิการที่ดัง แกก ๆ ๆ ๆ ๆ นั่นแหละ คืออารมณหลักของจิตละ ใหไปรูอาการเกิดดับของเสียงนั้น ไมตองรอหา อยางอื่น บางทีพอวางปุบ ไมมีอะไรเลย ไดยินเสียงนาฬิกาแตไมสนใจ พยายามจะรอหาวาอะไรจะเกิดขึ้นขางหนา เมื่อรอหาอะไรที่จะเกิดขึ้น ขางหนาปุบ เริ่มมีความคิดเขามาแลว เพราะเริ่มจะมีตัวตน สติเริ่มออน ตรงที่หาเนี่ย ขณะที่กําลังหา ตัวนั้น.. จิตกําลังซัดสายหาอารมณ สมาธิเริ่ม ลดลง ความสงบก็เริ่มนอยลง นอยลง ก็จะเริ่มรูสึกวาทําอะไรไมได ไมมีสภาวะใหกําหนด ไมรูจะกําหนดอะไรดี แตขณะที่หา จริง ๆ แลวตัวที่ หานี่แหละที่เราตองกําหนด จิตที่ทําหนาที่หาอารมณในความวาง รูตัววาจิต เอง รูตัวความรูสึกที่กําลังหาอารมณนั้นเอง การที่ใหมาดูความรูสึกที่ ทําหนาที่หาอารมณในความวาง เปาหมายของการดู ในลักษณะเดียวกัน เจตนาของการดูก็คือวาจิตที่ทําหนาที่หาอารมณตาง ๆ ในความวาง พอเรา มากําหนด มารู จิตดวงนี้มีอาการเกิดดับหรือเปลา ? เหมือนมารูแลว ดับไป เกิดใหมไหม ? รูแลว พอเกิดใหม รูอีก ดับอีกไหม ? ตรงนั้นแหละ คือรูอาการเกิดดับของจิตดวงใหมที่เกิดขึ้น ตรงนี้รูอาการพระไตรลักษณ เหมือนเดิม รูอาการเกิดดับของวิญญาณ คือใจรู เขาเรียกดูจิตในจิต
ถาเปนหลักของสติปฏฐาน ๔ เดี๋ยวนี้ไดยินเยอะ พอปฏิบัติ ถาม วาปฏิบัติแบบไหน ? สติปฏฐาน ๔ เจริญสติปฏฐาน ๔ สติปฏฐาน ๔ คือ