Page 175 - มรรควิถี
P. 175
อะไร ? ดูจิตในจิต นั่นเปนสวนหนึ่ง สติปฏฐาน ๔ มี ๔ อยาง กาย เวทนา จิต ธรรม ที่เราปฏิบัติอยูนี่คือ การเจริญสติปฏฐาน ๔ มีอารมณหลักคือ กําหนดดูรูป ดูลมหายใจ นั่นคือกําหนดดูกาย ดูกายในกาย เวทนา เวลามี อาการปวด มีอาการคัน แลวเรากําหนดรูอาการเกิดดับของเวทนานั้น ดูเวทนาในเวทนา ดูจิตในจิต ที่เราดูความรูสึกของเรา เขาเรียกดูจิตในจิต ธรรมในธรรม พอเราเห็นจิต สภาวธรรมก็ปรากฏขึ้น เห็นอาการเกิดดับของ รูปนาม นั่นแหละคือการดูธรรมในธรรม เห็นความผองใสของจิต ตรงนั้น แหละคือสภาวธรรมที่เกิดขึ้น เห็นความไมมีตัวตน เห็นความไมมีกิเลส เห็นความไมมีโทสะ เห็นความไมมีโลภะในขณะนั้น นี่คือสภาวะของ สติปฏฐาน ๔ ที่เรากําลังทําอยู ที่เรากําลังปฏิบัติอยู อันนี้เปนหลักของ สติปฏฐาน ๔ ที่เปนไปเพื่อมรรคผลนิพพาน เปนไปเพื่อความพนทุกข เปนไปเพื่อความหลุดพน ไมเวียนวายตายเกิดในวัฏสงสาร
เพราะฉะนั้นสิ่งที่เราปฏิบัติจึงเปนสิ่งที่ไมธรรมดา สิ่งที่เรากําลัง ทําอยู อยางเชนการที่เราทําใจใหวางได เติมความสุขได ดับความรูสึกที่ เปนตัวตนได อันนี้ไมใชธรรมดา และไมใชเรื่องงายถาไมรูวิธี ไมใชปญญา นอยมาก นอยมากจนเห็นนั่งอยูไมกี่คนในที่นี้ ใชไหม ? นอยมาก คือ นอยจนเห็นแคเนี้ย หาไดยาก เพราะวาสวนใหญเราจะไดยินไดฟงวา เวลาปฏิบัติเนี่ย ทําไปเหอะ เดี๋ยวจะเห็นเอง กําหนดรูลมหายใจ เปาหมาย ของการปฏิบัติเพื่ออะไรก็ยังไมชัด ปฏิบัติไปเหอะเดี๋ยวเห็นเอง เดี๋ยวเห็น เอง ใหเราทําเองเห็นเอง เห็นเองแนนอน แตวิธีทําตองรู รูวาทํายังไงถึง จะเห็นเอง อยางที่เราปฏิบัติอยูนี่ เราเห็นเอง ไมใชเห็นตามอาจารย อาจารย ใหปฏิบัติอยางนี้ บอกวาสอนอยางนี้ เห็น เราก็จะเห็นเอง จะบอกวารับรอง ตัวเอง ไมมีตัวตนนะ ใจเราวาง ใจเราเบา นั่นคือเราเห็นเอง แตใหรูวิธีทําแค นั้นเอง บอกแควิธีทํา
บางคนกวาจะแยกรูปนามไดก็ใชเวลานานถาทําไมถูก ที่บอกวา
161