Page 178 - มรรควิถี

164
การปฏิบัติคือรูชัดในขณะนั้น ๆ มีสติรูชัดขณะนั้น เกิดขึ้นแบบไมตั้งใจ เพราะฉะนั้นเนี่ยอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นกับความรูสึก สภาวะอะไรก็ตามที่เกิด ขึ้น ใหรูชัดถึงเหตุที่มาที่ไป สําคัญมาก ๆ นะ นักปฏิบัติเราตองมีเหตุมีผล
การเจริญวิปสสนามีเหตุมีผล มีที่มามีที่ไป ไมใชลอย ๆ อยู ๆ ก็เกิด อยู ๆ ก็เกิด อันนั้นไมดี เราพูดไมได ใหเหตุผลกับตัวเองไมไดก็ใหกับคนอื่น ไมไดเหมือนกัน ความมั่นใจก็จะตางกัน บางทีบางคนมีสิ่งที่ดีอยูแลวเนี่ย ตัวเองมีดีอยู แตไมมั่นใจในตัวเอง เพราะประสบการณ ความเชื่อ บาง คนเห็นนิดเดียวก็เชื่อวาเปนอยางนั้นแลวจะมีความมั่นใจ เห็นอีกเขาก็เชื่อ เชื่อในสิ่งที่เขาเห็น กลายเปนวามั่นใจ แตบางคนจะไมรูสึก เห็นดียังไงก็ตาม เห็นความวิเศษ แตก็ยังไมมั่นใจ ตองนาน ๆ ใชเวลานานพิสูจนหลายครั้ง แตในขณะเดียวกันก็เชื่อคนที่เขามั่นใจในตัวเอง ที่เขาเห็นแมเพียงระยะ สั้น ๆ เพราะความมั่นใจ การพูดทุกอยางดวยความรูสึกที่มั่นใจ จึงทําให นาเชื่อถือ เห็นนิดเดียวแตพูดแบบโอโหดีมาก ๆ วิเศษมาก ๆ เราก็จะเชื่อ แตถาดูสภาวะแลว วิธีสังเกตก็คือสภาวะที่พูดมาเปนอยางไร อันนั้นนะ เราจะรูเลยวาสภาวะที่เขาเลาเปนอยางไร เพราะเราสามารถเขาถึงได ไลสภาวะได อยาฟงแคภาษาพูดอยางเดียว จะใหดีคือไลสภาวะตาม เขาพูดดีมาก ๆ แตบางทีแคเปนนิดเดียวเราเขาถึงแลว เพียงแตวาเราพูด ไมได เราสื่อตางออกไป คําบัญญัติ เราไมไดเรียนปริยัติ เราก็สื่อไมไดตาม เปนปริยัติ เราสื่อไดแคสภาวะเทานั้นเอง เพราะเปนสภาวะเนี่ยมันมีไมมาก อยางวาง โลง เบา โปรง ใส แคนี้เอง แตบัญญัติปริยัติเนี่ยเรียกไดตั้งหลาย อยาง จิตที่ผองใส จิตที่ประภัสสร จิตที่งดงาม เรียกไปไดสารพัด แตก็คือ สภาวะตรงนี้ ตรงนั้นแหละ
เพราะฉะนั้นเราตองเทียบกับสภาวะที่เกิดขึ้น เดี๋ยวจะเทียบกับ สภาวะที่เกิดขึ้น สิ่งที่เราปฏิบัติวาเรากําหนดรู ส่ิงท่ีเราปฏิบัติที่เรากําลังทําอยู เนี่ยเหมือนกับไปอยูที่แกน เขาถึงแกนแหงธรรม เขาถึงสาระถึงแกนธรรม