Page 193 - มรรควิถี

ไมรูจึงทําใหเกิดมีตัวตน เพราะมีตัวตนทําใหความทุกขเกิดขึ้น เพราะมี ตัวตนอุปาทานจึงเกิด เพราะฉะนั้นดับตัวตน คนที่จะดับความรูสึกวา เปนตัวเราได คนนั้นตองอาศัยปญญา ปญญาที่จะกําหนดรูตามความเปน จริงวา ถาแยกรูปนาม เห็นไหม ? พอเราแยกรูปนามได จึงเอาความรูสึก วาเปนตัวเราออกได เห็นอยางชัดเจนเปนคนละสวนกัน เห็นจิตกับอารมณ เปนคนละสวนกัน และไมมีตัวตน พอไมมีตัวตน เอาความเปนตัวตนออก ความทุกขดับไป นี่สาเหตุแหงทุกข
ตรงที่เราเอาความเปนตัวตนออกเรียกวา วิธีดับ เรียกวา มรรค ขณะเดียว มรรค ถามรรค ๘ มีหลายอยาง สัมมาทิฏฐิ สัมมาวาจา.. พวก นั้นเขาเรียกวาเกิดจากศีล ถายอลงมาก็คือเหลือศีล สมาธิ ปญญา ปกติชีวิต ของเราก็มีศีล อยูดวยศีล แตทีนี้บางครั้งมีศีลแลวความทุกขยังเกิด ยังมี ทุกขอยู เรารักษาศีลแตพอมีเรื่องใหคิด คิดแลวก็ทุกข คิดแลวก็ทุกข มี ศีลแตก็ยังมีทุกข เพราะฉะนั้นใชปญญาดวยการดับความเปนตัวตน รับรู ตามความเปนจริงของสภาวะที่เกิดขึ้น อันนี้เปนสิ่งสําคัญ ตองใชปญญา กําหนดรูตามความเปนจริงที่เกิดขึ้น พอแยกออก เอาความรูสึกวาเปน เราออก ก็เหลือสภาวะที่เราตองรับรู สิ่งที่ตองรูและตองทํา เนี่ยไมมีตัวตน เอาความรูสึกวาเปนเราออก นี่เหตุแหงทุกขคือความมีตัวตน แลวก็วิธีดับ ทุกข...
วิธีดับทุกขมี ๒ อยาง หนึ่ง..เอาความรูสึกวาเปนเราออกอยางหนึ่ง บางครั้งทุกขขึ้นแลว เอาความรูสึกวาเปนเราออกไมได มันใหญมาก เต็มตัว คลุมตัวเรา ก็คือขยายใหมันกวางออก ขยาย ขยายใหกวางไมมี ขอบเขต การขยายความทุกขก็คือขยายจิตเรา จิตที่ทุกข พอขยายจิตให กวาง ๆ จิตยิ่งกวางเทาไหร ความทุกขยิ่งนองลง เพราะความทุกขมันเปน สิ่งที่เปนกลุมกอน จะรูสึกเลยวาเวลาเราทุกขมันเปนกลุมกอน หนัก ๆ แนน ๆ นั่นคือลักษณะของความทุกข อึดอัด แลวก็เปนกลุมกอนอยูที่ตัว
179