Page 195 - มรรควิถี

เปนผูอิสระจากความทุกขทั้งหลาย การที่เราจะอิสระจากความทุกขทั้งปวง ไมคลอยตามกระแสก็คืออยางหนึ่งงาย ๆ ที่เราทําไดปจจุบันก็คือ การแยก รูปแยกนาม แยกความรูสึกระหวางจิตเรากับอารมณที่เกิดขึ้น เมื่อไหรที่ เราแยกระหวางความรูสึกกับอารมณที่เกิดขึ้น จิตของเราจะไมคลอย ตามอารมณนั้น แลวเราก็จะไมทุกขตาม เปนผูดูอารมณตาง ๆ ที่เกิดขึ้น เมื่อเราไมคลอยตาม นั่นคือเราหลุดพน เขาเรียกแยกออกมาชั่วขณะหนึ่ง หลุดพนชั่วขณะหนึ่ง แยก ไมคลอยตามอารมณเหลานั้น ไมคลอยตามวัฏฏะ ตรงนี้เรารับรูอยางมีสติ อยางไมมีตัวตน
เพราะฉะนั้นเรารับรูอารมณตาง ๆ ไมทุกขได เพราะฉะนั้นที่บอกวา ความทุกขเราตองดับ ความทุกขทางใจเกิดแลวตองดับ ดับใหเร็ว เรา สามารถดับได ปฏิเสธได ตรงนี้เพราะวาคนที่ทําไดคือบุคคลผูมีปญญา สามารถดับความทุกขตาง ๆ ได ดับไดทันที กําหนดรู
แลวอีกอยางหนึ่งการที่พิจารณาสภาวะหรือกําหนดรูความไมมีตัว ตน ใหกวางนะ ขยายความรูสึกใหกวาง ๆ และการทําใหจิตเราอยูกับความ วางไดนาน หรือใหความวางที่เราปฏิบัติตั้งอยูไดนาน ๆ วิธีทํา ไมยากนะ งาย ๆ แตตองอาศัยความเพียร ตองอาศัยความเพียร หรือพอใจที่จะ กําหนดรู พอใจที่จะกําหนดรู อยางเชนขณะที่เรานั่ง สังเกตวาใจที่ทําหนาที่ รูวานั่งกับตัวที่นั่งอยูเปนสวนเดียวกันหรือคนละสวน สังเกตแบบนี้นะ ลองสังเกตตาม...
สังเกตขณะที่นั่ง สังเกตดูวาใจกับตัวที่นั่งเปนสวนเดียวกันหรือ คนละสวน ? เห็นเปนคนละสวน ขณะที่ไดยินเสียง ใจที่ทําหนาที่รูกับเสียง เปนสวนเดียวกันหรือคนละสวน ? ขณะที่เราขยับมือ ใจที่ทําหนาที่รูกับมือ ที่ขยับเปนสวนเดียวกันหรือคนละสวน ? ขณะที่กระพริบตา ใจที่รูวา กระพริบกับตาที่กระพริบเปนสวนเดียวกันหรือคนละสวน ? ขณะที่เราพูด ใจที่รูกับคําพูดของเราเปนสวนเดียวกันหรือคนละสวน ? ทุกครั้งที่เห็น
181