Page 206 - มรรควิถี
P. 206
192
ถากําหนดรูชัดถึงความเปนคนละสวน ถึงความไมมีตัวเรา ไมมีเราเปน ผูรับรู ย้ํานะ.. ไมมีเราเปนผูรับรู มีแตความวาง มีความสงบรับรู ก็จะสลัด อารมณนั้นไดเร็ว หรือความทุกขก็จะไมเกิดขึ้น เปนวิธีปองกันอยางหนึ่ง การที่ยกจิตของเราใหเหนืออารมณ คนที่เคยยกจิตได พยายามยกจิต ของตัวเองใหเหนืออารมณอันนั้นใหเร็ว
วิธียกจิตทําอยางไร ? คนที่จับความรูสึกไดจะยกจิตไดงาย หนึ่ง ก็คือการปลอยจิตใหกวางใหไกลจากตัวทันที อีกอยางหนึ่งก็คือนึกถึง ความวางเบาแลวก็เขาไปอยูในความวางเบาได ตรงนี้เขาเรียกยกจิต อีกอยาง หนึ่งก็คือที่เร็วมากขึ้นคือจับที่ความรูสึกเลย ไปจับที่ความรูสึก รูถึงความ ไมมีตัวตนทันที อันนี้อยางหนึ่ง อีกอยางหนึ่งก็คือเอาความรูสึกวาเปน เราออกจากตัว เมื่อเอาความรูสึกวาเปนเราออกจากตัว จิตก็จะอิสระ แลวเมื่อจับที่ความรูสึก จับถูกความรูสึกตัวเอง ความรูสึกก็จะวาง อันนี้ เปนตัวเร็วมาก ๆ แคเห็นจิตตัวเอง หรือจับที่ความรูสึกเปนการยกจิต เพราะฉะนั้นจับที่ความรูสึก อีกอยางเราจะเลือกไปจับความรูสึกที่สงบ ความรูสึกที่ใส ความรูสึกที่เบา หรือความรูสึกที่กวางก็ได ถามีอารมณเขา มารบกวน หรือมีอารมณเขามากระทบเยอะ ๆ จงจับที่ความรูสึกที่กวาง จับที่ความรูสึกที่ไมมีตัวตน หรืออีกอยางหนึ่งก็คือแครูถึงความเปนคนละ สวนระหวางความรูสึกหรือจิตของเรากับอารมณเหลานั้น เมื่อรูสึกทันที รูสึกถึงความเปนคนละสวนเมื่อไหร จิตก็จะสงบ จุดนี้เปนสิ่งสําคัญ มาก ๆ
บางทีมีอารมณเขามาเยอะ ๆ เราก็เขาไปคลุก ไมยอมยกจิตตัวเอง ถึงบอกวาการกําหนดรูถึงความเปนอนัตตา ความไมมีตัวตน จะดับ ความทุกขไดเร็ว การพิจารณาอยางนี้ อยางหนึ่งคือการเห็นจิตของเรา บอย ๆ จับที่ความรูสึกบอย ๆ เห็นจิตของตัวเองบอย ๆ ก็จะรูถึงอาการ ของรางกาย อันนี้สําคัญมาก ๆ สําหรับนักปฏิบัติ การที่กําหนดรูถึงความ