Page 258 - มรรควิถี

244
รูสึกเขาไปกําหนดรูนั่นเอง การเอาจิตเราไปดับ ไปกําหนดรู นั่นนะคือมรรค นิโรธก็เกิดแลว
สมุทัย เหตุใหเกิดทุกขอยูตรงไหน ? เหตุใหเกิดทุกข ก็คือความมี ตัวตน ทิฏฐิของเรา ความเขาใจผิด หรือเรียกวาอวิชชา เห็นแลวก็รูสึกอัน นี้เปนของเรา เพราะฉะนั้นถาดับความรูสึกวาเปนเราปุบ แปลกนะ พอดับ แคตัวตน ดับแคเหตุ เขาเรียกดับแคสมุทัย ดับความรูสึกวาเปนเรา ความ ทุกขก็หายแลว เพราะขณะที่เราเขาไปดับความรูสึกวาเปนเรา มรรคก็เกิด แลว ทุกขรูแลว ไปดับเหตุ นิโรธก็เกิด ทุกข สมุทัย นิโรธ มรรค เกิด ทีเดียว อันนั้นเขาเรียกวา มรรค ๘ ที่เราปฏิบัติอยู มรรค ๘ ที่จะทําใหเรา ดับทุกขไดทันทีก็คือ มรรคสมังคี ศีล สมาธิ ปญญาที่เกิดในเวลาเดียวกัน ขณะนั้น ถึงสามารถดับทุกขได ที่เราทําการงานชอบ เลี้ยงชีพชอบอันนั้น ซึ่งเราก็ทําอยูแลว แตวามรรคสมังคีที่เกิดขึ้นในขณะที่เราปฏิบัติ หรือมีสติ กําหนดรูอารมณ ดับอารมณ เขาเรียกมรรคสมังคี
ทุกครั้งที่เรารูตรงนี้ ศีลก็มี สมาธิก็เกิด ปญญาก็เกิด ตรงนั้นแหละ เขาเรียกมรรคสมังคี ศีล สมาธิ ปญญา เกิดในเวลาเดียวกัน ในขณะเดียว กัน ตรงนี้ถึงจะดับทุกขได เห็นไหมขณะเล็ก ขณะที่เรากําหนดรูอาการเกิด ดับของรูปนามที่เกิดขึ้นในขณะนั้น ไมวาจะเปนขณะยืน เดิน นั่ง หรือนอน ตรงนั้นแหละมรรคสมังคีจะเกิดขึ้น ทุกครั้งที่เรามีสติกําหนดรูอาการเกิดดับ ศีล สมาธิ ปญญา เกิดพรอมกันตลอดเวลา อยูที่วาตรงไหนชัดกวา หมาย ถึงสมาธิกับปญญานี่จะชัด ศีล ความสงบกายวาจา เกิดขึ้นแนนอน เมื่อ เรามีสติกําหนดรูอยางนั้น วาจาก็เรียบรอย กายก็เรียบรอย
เพราะฉะนั้นศีล คือการสํารวมกาย วาจา สมาธิ สํารวมใจ จิตใหเรา สงบ ปญญา ก็คือการรูอาการเกิดดับ เพราะฉะนั้นการกําหนดรูขณะนั้น ศีล สมาธิ ปญญา จึงเกิดขึ้นในขณะเดียวกัน พรอมกัน แลวก็สิ่งหนึ่ง ปญญา ที่เกิดขึ้นในขณะนั้น ปญญานี้เกี่ยวกับอะไร ? ผลที่ตามมาคือ เมื่อมีสติ