Page 259 - มรรควิถี

กําหนดรูอาการเกิดดับ ปญญาตรงนี้เปนตัวขัดเกลาจิตใจของเรา ใหเกิด ความบริสุทธิ์ สะอาด ผองใส แลวก็เย็น เนี่ยเกิดขึ้นในขณะเดียวกัน
เพราะฉะนั้นเวลากําหนดสภาวะ เวลาเราปฏิบัติ หรือวาพอใจที่จะรู อาการเกิดดับ เปนเรื่องมหัศจรรยอยางหนึ่ง ถาเราสังเกตดี ๆ แครูอาการ เกิดดับของรูปนาม สภาพจิตโดยรวมของเราเปลี่ยนไป ความโกรธลดลง โดยอัตโนมัติ โดยที่เราไมตองไปคิดวา ฉันจะดับความโกรธ ฉันจะไมโกรธ ไมตอง ถาเรารอที่วาฉันจะดับความโกรธ รอใหความโกรธเกิดแลว คอยไปดับ อันนั้นชามาก เพราะมันเกิดแลว แตถารูอาการเกิดดับของรูป นามที่เปนปจจุบันในขณะนั้น ๆ ไมเกี่ยวกับความโกรธ ความชอบ ไมชอบ พอใจ ไมพอใจ รูการเกิดดับของทุก ๆ อารมณ เขาจะหายไปเองโดย อัตโนมัติ นี่คือความมหัศจรรยคําสอนของพระพุทธเจา
เพียงแตพระพุทธเจาตรัสวา เวลาโกรธทําใหเราทุกข บอกอยางนั้น แนนอน..อกุศลกรรมทั้งสามอยางเนี่ย มันเปนอกุศลมูล เปนเรื่อง เปนราก เหงาของอกุศลตาง ๆ เมื่อมีสิ่งนี้เกิดขึ้น มีโลภะเกิดขึ้น อะไรจะตามมา ? มีโทสะเกิดขึ้น อะไรจะตามมา ? ตรงนี้.. มันก็จะเปนตัวตาม อันนั้นเปน ผลที่ตามมาทีหลัง โทสะทําใหเราทํากรรมอะไรตอไป ? โลภะทําใหเรา ทํากรรมอะไรตอไป ? ซึ่งกรรมที่ทําตอจากโลภะ หรือโทสะ ตรงนั้น จะพา เราไปในแนวทางไหน ? ซึ่งเปนกรรมใหม แตเมื่อไหรที่เราดับตัวโทสะ หรือโลภะได กรรมตรงนี้เขาเรียกกรรมฐาน กรรมตรงนี้ดับไป อกุศลกรรม ดับ อะไรเกิดขึ้น ? กุศลกรรมก็เกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ ถึงแมจะเปน อพยากตธรรม ธรรมที่เปนกลาง ๆ ก็ยังจัดเปนกุศลอยู เพราะไมทุกข ไมขุนมัว ไมเศราหมอง แตเมื่อจิตเราดับอกุศลได สิ่งหนึ่งที่เราประจักษ ชัดก็คือวา จิตของเราจะรูสึกอิสระ ไมถูกพันธนาการดวยอารมณตาง ๆ ไม วาจะเปนเกิดทางกาย วาจา หรือใจ ตรงนั้นนะ จิตจะอิสระ ถาจิตเราอิสระ อยางนี้ จะอยูที่ไหนก็อิสระ ไมถูกผูกมัดดวยอารมณตาง ๆ ตัวที่ยึดติด
245