Page 276 - มรรควิถี

262
อาการเคลื่อนไหวของรางกายของเรา อาการเคลื่อนไหวตาง ๆ ของรางกาย ไมวาจะเปนคําพูด หรือขยับมือ ยื่นมือ เหยียดมือ คูมือ กาวเทา ตรงนี้เขา เรียกอาการตาง ๆ อาการของอิริยาบทยอย
(ลูกศิษยถาม)
ออ..ไมใชสัญญา ถาสัญญาเราจะไมเห็น เราจําได แตรสชาติสภาพ จิตเราไมเปลี่ยน ถาเห็นอาการเกิดดับ จิตเราจะเปลี่ยน แตถาจําวาเขามีแลว หมด มีแลวหมด จิตเราจะไมมีการเปลี่ยนแปลง จะทื่อ ๆ เฉย ๆ ไมตื่น ตัว ก็คือไมตื่นตัว แตถาเห็นอาการเกิดดับเมื่อไหร จิตจะเปลี่ยน
(ลูกศิษยถามวา เวลากําหนดอาการเกิดดับ ตองมีคําพากยหรือไม ?)
ไมตองมีคําพากยนะ มีก็ไดไมมีก็ได จริง ๆ แลวไมตองมีหรอก ไมตองพากยหรอก สิ่งที่ตองรูก็คือวาอันนี้เกิดขึ้นมา พอเขาไปรู เขาดับ ยังไง ? นั่นแหละ ไมใชเกิดแลว ดับแลว เกิดแลว ดับแลว จะเทาเดิม สิ่งที่ตองรูก็คือ เมื่อไหรที่เราเอาจิตเขาไปรูวา เขาเกิด แลวดับอยางไร คําพากยนั้นจะหายไป คําพากยก็เหมือนคําบริกรรม จริง ๆ ไมตองพากย ไมตองพากยใหใครฟง ใชไหม ? รูดวยตัวเอง ออ.. ไมตองชิน จะไมชิน ใหพอใจที่จะรูวาเขาเกิดแลวดับอยางไรเทานั้น เปนส่ิงที่ตองรู ไมใชสิ่งที่ ตองทําใหชิน เพราะวาการกําหนดอาการเกิดดับเนี่ย สภาวะการเกิดดับ เขาจะเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ แตตองพอใจที่จะรูการเกิดดับ ไมใชทําใหชิน พอใจที่จะรูไปเรื่อย ๆ ตอไปเมื่อเรามีเจตนาที่จะรูอาการเกิดดับ ตอไป ก็จะเปนไปเอง ตอไปเห็นอะไร ก็จะใหมันเที่ยงไมไดแลว เห็นตามความ เปนจริงเมื่อไหร ก็จะเห็นอาการเกิดดับ
(ลูกศิษยถาม)
ใช.. อยางเดียวกัน เห็นความไมเที่ยง การเปลี่ยนแปลงหรือเกิดดับ อยางเดียวกัน แตเราใชคําวาการเกิดดับ เพราะเราเห็นวามีแลวหมดไป หมดอยางไร ? ดับในลักษณะไหน ? อันนี้ตองสังเกตนะ ดับแบบกระจาย