Page 279 - มรรควิถี

ตามสภาวญาณ หรือปญญาเราเปนไปตามขั้นตอน เพราะฉะนั้นไมตองหวง วาถึงไหน เพราะยังไงสภาวะตาง ๆ ก็เปนไปตามสภาวญาณ ไปตามปญญา ของเราอยูแลว ญาณก็คือปญญา ที่พิจารณาสภาวะอาการเกิดดับของรูปนาม นั่นเองวาเราไปถึงไหน เห็นลักษณะอยางไร เดี๋ยวคอยรูทีหลัง บางคนก็รู แลว ไปศึกษามาบาง ไปอานมาบาง อานแลวก็รูแลว เพียงแตวาพอเจอ สภาวะจริงบอกไมถูก
ทานแมครูเคยเลาใหฟง พระอาจารยใหญเลาใหทานฟงวา มีอยูโยม คนหนึ่ง เขาเขียนเรื่องสภาวญาณ เขียนไดเปะเลย แตพอปฏิบัติไป พอถึง ญาณนั้นไมรูเรื่อง ไมรูวาเปนอะไร พระอาจารยใหญเอาหนังสือที่ตัวเองเขียน โยนใหดู เนี่ย..อันนี้คือสภาวญาณ คือเขียนได แตไมรูวาเปนยังไงสามารถ เขียนได บรรยายได โอโห..รูหมดเลย แตพอเจอจริง ๆ ไมรูวาอยูญาณไหน
สภาวะจริงกับที่เราเขาใจมันจะตางกันนิดหนึ่ง เราบอกวาเบื่อเนี่ย เบื่อแบบไหน ? ไมรูวาเบื่อแบบไหนถึงเรียกสภาวญาณ เรารูวามีญาณเบื่อ เบื่ออยางนั้น เบื่ออยางนี้ แตพอเจอกับตัวเอง ไมรูวาอยูที่ไหน แตตองเจอ แนนอน เจอแนนอน ก็อยากลัว ไมวาจะเปนสภาวะอะไรเกิดขึ้นก็ตาม หนาที่ ของนักปฏิบัติคือกําหนดรู การเกิดขึ้น ตั้งอยู ดับไปของเขา ที่จะไมผิดอยาง หนึ่งก็คือ ทุกครั้งที่กําหนดรู ถามีตัวตน ใหดับตัวตนกอน แลวมีสติกําหนด รูอาการเกิดดับของอารมณนั้นไป จะไมผิด ไมวาจะเปนอยางไรก็ตาม ไมผิดเพราะวาไมมีจิตเขาไปยึดหรือไปบังคับ สภาวะจะกาวหนาและเดิน ไปได หมดหลายครั้งแลวนะ มีอะไรอีก ? ไมมีแลวนะ
ธรรมะพูดไดไมมาก สภาวะจริง ๆ ก็มีแคนี้แหละ จะพูดไปตามสภาวะ ของโยคี พูดไปตามสภาวะของนักปฏิบัติ พอพูดมากกวานั้น เราก็ฟงไมรู เรื่อง ถาพูดในสิ่งที่เราฟงไมรูเรื่อง เดี๋ยวเราก็งวงอีก เออ..พูดแลวเนี่ย เราฟงแลวเขาใจ จุดสําคัญ.. เขาใจแลวตองกลับไปทํา ทําแลวเปนอยางไร มาเลาใหฟง จะไดพูดตอ จะไดพูดตอไปวาเปนยังไง จะไดขยายใหฟงตอ
265