Page 290 - มรรควิถี

276
ความไมเที่ยง มีอาการบีบคั้น แปรปรวน เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เปนลักษณะของความไมเที่ยง หรือวาเรียกวาอนิจจลักขณะ ลักษณะ ของความไมเที่ยง อนิจจัง.. ความไมเที่ยง ลักษณะของความไมเที่ยงคือ อนิจจลักขณะ ก็คือ ลักษณะที่มีการเปลี่ยนแปลง แปรปรวนตลอดเวลา เรา ไปรูตรงนั้น เมื่อรูตรงนั้น ถาความรูสึกที่ทําหนาที่รูวาง เราเอาเขาไป เอา จิตที่วางเขาไปเพื่อจะเห็นวา จากที่แนน ๆ จากที่หมุนมาก ๆ ขึ้น เขาเปลี่ยน ยังไง ? คอย ๆ เบาลง หรือวาหมุนแลวก็ขาดชวงไป ขาดชวงไป แลวก็ชัด ขึ้น แลวก็วางไป หายไป เปนขณะ ๆ ตรงนี้สติเริ่มมีกําลังมากขึ้น
อานิสงสของการกําหนดเวทนา หนึ่ง.. ทําใหสติเรามีกําลังมากขึ้น จิตเราตื่นตัวขึ้น ใครก็ตามที่กําลังจะหลับ ถามีเวทนาเกิดขึ้น หลับไมลง หลับไมลงแนนอน อันนี้คืออานิสงสของเวทนา และอีกอยางหนึ่งก็คือ เมื่อไหรที่เราพอใจที่จะกําหนดเวทนา จิตเราจะใสขึ้น และการที่เราพอใจ ที่กําหนดเวทนาโดยที่เราไมปฏิเสธ ขันติจะเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ โดยที่เรา ไมตองกัดฟนทน แตมีความพอใจ กําหนดเวทนาดวยความสุข เห็นไหม.. ทางกายเปนความทุกข แตใจเบิกบาน ยิ่งกําหนดยิ่งใส ยิ่งกําหนดยิ่งรูสึก มีความสุข สนุกกับการรูการเปลี่ยนแปลง รูอาการเกิดดับ ตรงนี้ที่เราพอใจ เรียกมีตัวฉันทะ หรือมีความพอใจที่จะกําหนดรูอาการพระไตรลักษณ การ เกิดขึ้น ตั้งอยู ดับไปของเวทนานั้น ๆ ไมใชวาแยแลว เกิดขึ้นไมเอาแลว ไมไหวแลว เกิดขึ้นนิดเดียวยังไมสูเลย ยอมเขาแลว ไมเขมแข็ง นะ..
อานิสงสอีกจุดหนึ่ง ถาเรากําหนดอยางนี้แลวที่โยมถาม ใครนะ ถาม ? ถาเกิดถึงวาระสุดทายนี่ ถาเรากําหนดเวทนาแบบนี้ แยกแบบนี้ กอนที่คนเราถึงวาระสุดทายของทุกคน ไมมีใครหรอก นอยคนนักจะ หลับอยางสบาย รางกายจะมีเวทนา ไมวาจะเปนลมนอยลง อาการเครงตึง ของรางกายก็เกิดขึ้น หรือความรอนที่รางกายมาก ๆ ความปวดก็เกิดขึ้น ธาตุไฟมีกําลังมากกวา มันก็ยอมทรมานเรารอน ตัวรอน เวลาเราเจ็บไข