Page 293 - มรรควิถี
P. 293
ไดนะ เราจะเชื่อมั่นในตัวเอง และความเพียรไมยอหยอน จะมีตัวมุง และ เพียรเพื่อที่จะเขาไปสัมผัสธรรมะ เพื่อที่จะไปสัมผัสผลเหลานั้นวาเปน อยางไร ? เพื่อใหเกิดขึ้นกับตัวเอง เหมือนเวลาเราทํางาน คนเราทํางานแลว ก็มีเหตุผลชัดเจนวา ถาไดผลตอบแทนมาเราจะไปทําอะไร ? ทําแลว ตองมีผลตอบแทนกลับคืนมา ไมวาจะเปนอะไร เราก็เลยมีตัวมุงที่จะทํา เพราะเราเห็นประโยชนของการกระทําตรงนั้น คนเราจึงแสวงหา อันนั้น เปนรูปธรรมเห็นชัด คนอื่นเห็นดวย ไมใชแคเราแหละนะ
แตธรรมะเปนนามธรรมที่เราสามารถเห็นไดดวยตนเอง รูไดเฉพาะ ตัว ปจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญูหิ เวลาเราวาง เราก็รูวาวาง เราบอกใคร เขาก็ไมรู ถาเขาไมวาง บอกวาเราวาง เขาก็ไมเชื่อวาวาง บอกแลวเขาไม เห็น ใชไหม ? อันนั้นคือเปนเรื่องรูเฉพาะตัว เปนสิ่งที่ผูปฏิบัติก็รูได เฉพาะตน เปนเรื่องที่ผูปฏิบัติเขาก็รูไดเฉพาะตน แตทุกคนก็สามารถ ปฏิบัติได เรื่องที่รูไดเฉพาะตน แตทุกคนก็สามารถปฏิบัติได ใครก็ตาม ที่ปฏิบัติ ก็สามารถสัมผัสถึงบรรยากาศ ถึงธรรมะตรงนั้นได นอกเรื่องไป ไกลแลวนะ นอกเรื่องแลว..
แลวอีกอยาง.. พอพูดถึงการปฏิบัติที่บอกวามีอารมณหลัก กลับมา ที่อารมณหลักอีกแลว.. กลับมาที่อารมณหลัก เพราะวาเปนอุปสรรคของ นักปฏิบัติเลย ปฏิบัติไปสักพักไมรูวาจะกําหนดอะไรดี ที่บอกวาพอมีความ คิด มีเวทนา นอกจากมีเวทนา มีเสียง แลวก็มีสี หรือแสงตาง ๆ ที่เกิดขึ้น แนนอน.. ลองหลับตาดูไดเลยนะ ตอนนี้.. สมาธิขณะนี้ ลองหลับตาดูเลย วาขางหนาเรามีอาการยังไง ? มืดสนิท ? หรือวามีอะไรเกิดขึ้นมา ? สี.. สีที่ เกิดขึ้นเปนสีแบบไหน ? สีแดงนะ ? ลองดูนะ.. ตอ.. สีเนี่ยมันไมเที่ยง ลองเอาจิตเขาไปที่สีนั้น ลองดูวาเขาเปลี่ยนยังไง ? เขามีการเปลี่ยนแปลง ไหม ? ขยายออกแลวคอยจางลง ? ตรงนี้แหละ.. ถาสิ่งน้ีเกิดขึ้น แลวคอย จางลง เราก็เอาจิตเราเขาไปเรื่อย ๆ ดูวาเขาจะเปลี่ยนที่ไหน ? จนถึงที่สุด
279