Page 314 - มรรควิถี

300
ลักษณะอยางหนึ่งก็คือวา ที่ทําใหติด พออาจารยพูดถึงตรงนี้เอาไว เราก็ จะ หะ !.. เจอสภาวะอยางนี้ ตองใชเบบนี้เลยแหละ ขามขั้นตอนเราก็ จะติด พอไปลัดขั้นตอน ไปใชวิธีนี้กับสภาวะนี้ กับอีกสภาวะหนึ่งมัน ไมเปลี่ยนมันไมเห็นการเปลี่ยนแปลงเพราะกําลังไมพอ ก็เลยรูสึกวา กําหนดไมไดหรือทําไมได ตอนนี้ก็เลยตองสะดุดอยูเรื่อยวา “พูดเผื่อ”
จริง ๆ สภาวะเนี่ย เวลาเขาเกิดขึ้น อยางเวลาเราเลาสภาวะแลวสอบ อารมณ จึงเปนไปแตละขั้นตอนวาตรงนี้เพิ่มตรงนี้นะ เพิ่มจุดนี้นะ แตที่ พูดไปเมื่อคืนนี้ใชไดตลอด ขั้นตอนไหนก็ใชไดนะ ขั้นตอนไหนก็ใชได อยางเชนในอิริยาบทยอย แตหลักวิธีกําหนดที่เลาเมื่อกี้นะถูกแลว ตรงนี้ เปนสภาวะที่ละเอียดขึ้นเยอะเลยนะ ไมใชแครูอาการลมหายใจเขาออก หรือ อาการพองยุบเทานั้น นี่เปนสภาวะที่ละเอียดมากขึ้น ดังนั้นตองนิ่ง ถามวาการที่เราจะสังเกตเห็นอาการมากขึ้น เราจะรูไดยังไง ? หนึ่ง..เราตอง เพิ่มความนิ่งขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่เรากําหนดอาการ ไมใชเห็นแคนี้ พอมัน หางไป มันวางไป แลวเราก็หยุด แลวเราก็รอเฉย ๆ รอวาเมื่อไหรอาการ เมื่อกี้ถึงจะเกิดขึ้น รอวาเมื่อไหรอาการลักษณะเหมือนเดิมถึงจะเกิดขึ้น ถาเรารออยางนั้น เรารอประมาณหนึ่งนาที กําลังของเราก็จะลดลง เขาเรียก สติ ของเรามีแคนั้น แลวสักพักอาการเดิมก็จะเกิดขึ้นมาอีก เราก็ดีใจ หะ !..เกิดขึ้นมาแลวก็ดูตอ จะมีลักษณะอยางนี้นะสภาวะที่เกิดขึ้น
บางครั้งโยคีไมเขาใจ หรือนักปฏิบัติไมเขาใจในสภาวะที่เกิดขึ้น อยาง เชน พอเจอความวางแลวก็หยุด บางทีเจอสภาวะที่ละเอียด ฝอย ๆ หรือ บาง ๆ กระเพื่อมเคลื่อนไหวเหมือนพยับแดดอะไรอยางนี้ จะมี..แตก็ไมดู มันไมตื่นเตน บางทีเห็นหมอก ๆ เลือน ๆ ลาง ๆ เนี่ย จะไมตามรู เพราะ ไมตื่นเตน ไมประทับใจเหมือนตอนใหม ๆ ตอนใหม ๆ ทําอะไรก็จะรูสึก วามันวูบวาบ ๆ เวลาโลงก็โลง มีความสุขก็สุขมาก ๆ ก็เลยรูสึกตื่นเตน อยากเปนเหมือนเดิม อยากเจอสภาวะนั้นเหมือนเดิม พอเจอสภาวะ