Page 316 - มรรควิถี

302
แลวเริ่มเบาขึ้น ก็ไปดูที่ความเบาอีก เบาขึ้นอีก ก็เขาไปในความเบาอีก เขาไปในความรูสึกที่เบา ยิ่งเขาจิตเรายิ่งเบาขึ้น ใหเขาไปในจิตที่เบาขึ้น เรื่อย ๆ พรอมกับสังเกตวาเมื่อเขาไปแลว เขาเปลี่ยน คอย ๆ กวาง.. คอย ๆ กวาง.. กวางใหม.. กวางใหม.. หรือเปลา ? หรือวานิ่ง ๆ อยู แลว คอย ๆ เลือน.. เลือน..
ทุกครั้งที่เขาไป เขาจะมีการเปลี่ยนแปลง ที่เราไมเห็นการเปลี่ยนแปลง เพราะวา.. ที่จริงแลวเห็น แตเรารูสึกวามันเปลี่ยนชากวาเดิม หรือเปลี่ยน นิดเดียว เราก็เลยรูสึกวาไมเห็นการเปลี่ยน ที่จริงแมแตนิดหนึ่ง เหมือน อะไรกระพริบนิดเดียว บาง ๆ.. นิดหนึ่ง.. นิดหนึ่ง.. ตรงนั้นแหละเขา เริ่มเปลี่ยนแปลง เพราะฉะนั้นตรงเห็นอาการกระพริบนิดหนึ่ง เราตองนิ่ง มากขึ้น ใสใจมากขึ้น การที่เรานิ่งและใสใจมากขึ้น สมาธิจะเพิ่มขึ้น สติจะ มีกําลังมากขึ้น ปญญาก็จะเห็นรายละเอียดของอาการนั้นมากขึ้นเอง ตรงนี้แหละตองใชหลักอันนี้
ถาทําอยางนี้ สภาวะของเราก็จะเดินหนาไปเรื่อย ๆ กาวหนาไป เรื่อย ๆ ที่จริงวิธีการปฏิบัติ สภาวธรรมมีไมมากนะ มีไมมาก แตที่มาก ก็คือความเขาใจหรือความคิด แตอานิสงสมากนะ วิธีปฏิบัติมีไมมาก แตอานิสงสมาก ประโยชนมาก แตวามันก็มีแตละขั้นตอน แตละชวงวา เมื่อมีอารมณนี้ขึ้นมา เราทําเหมือนเดิมแลวไมสามารถเปลี่ยนได ควร ทําอยางไร ? เขาก็มีเทคนิค บอกไวกอน อาจารยก็บอกไมถูก อยูที่วา สภาวะขณะนั้นเกิดขึ้นกับใคร สภาวะเหลานั้นเกิดขึ้นกับใคร แตละคนก็ ใชวิธีการแตกตางกันนิดหนึ่ง เพราะวาถามันยิ่งแตกตางกัน บางคนใชคํานี้ เขาใจ คําเดียวกันนี้แหละใชกับอีกคนไมเขาใจ ก็จะทําไมได นิดเดียว.. นิดเดียว ก็แคสภาวะ มันตางกันตรงนี้
วิธีเพิ่มปญญา ปญญาที่พิจารณารูถึงอาการเกิดดับ หรือ พระไตรลักษณนั้น วิธีงาย ๆ คือ ใหนอมจิตเขาไปในอาการ อยางเชน