Page 318 - มรรควิถี
P. 318
304
ไปพยายามนับหนึ่งใหมตลอดเวลา ใหสานตอ อยางเชน กลับไปปฏิบัติตอ ผลเปนยังไงก็เลาตอไปเลย ไมตองมาเริ่มใหม อยางเชน สมมติวาครั้งนี้ ปฏิบัติไดถึงตรงนี้ คราวหนามาตองเลาตอแลวนะ จากวันนี้พอไปปฏิบัติ ตอแลวเปนยังไง ใหเลาตอไปเลย ตรงนี้เขาเรียกสานตอสภาวะของตัวเอง จะไดรูวากาวหนาแคไหน หรือวาไปติดตรงไหน ไมใชมาเริ่มใหม นับหนึ่ง ใหม ใหอาจารย .. เอา..ใหแยกรูปนามใหม โอ..กลับมาที่เดิมอีกแลว ถามาบอย ๆ ไดเจอ ตองแยกรูปนามใหมทุกครั้ง ไมรูจะพูดอะไร ปฏิบัติธรรมตองเดินหนา เหมือนกับเราทําซ้ํา ๆ แตอยากังวล เมื่อไหร ที่เรารูสึกวากําหนดไมได ก็เริ่มใหม เริ่มใหมไดนะ
ทุกครั้งที่เราเริ่มใหม นิ่งใหม พลัง สติ สมาธิเรามีกําลังมากขึ้น สภาวะ ใหมก็จะปรากฏขึ้นเอง ไมใชวาเราเริ่มใหม อาว..หลุดไปแลว เริ่มใหมแลว ก็จะมาที่เดิม ไมใชนะ บางทีเราเผลอไปนิดหนึ่ง พอเรานิ่งใหม กําลังสติ เรามากขึ้น มันก็จะไมเห็นเหมือนเดิม อาจจะเห็นท่ีตางออกไปแลว ความ เปลี่ยนแปลงเขาก็จะเกิดขึ้น เพราะฉะนั้นไมตองหวง การเจริญวิปสสนา เราตองการรูการเปลี่ยนแปลงอยูแลว ไมใชไปยึดของเกา ถาจะเห็นเหมือน เกาเหมือนเดิม บางคนจะรูสึกวาพอนิ่งเมื่อไหรก็เห็นอยางนี้ เหมือนเดิม.. เหมือนเดิม.. เบื่อ ปฏิบัติไมกาวหนา เห็นเทาเดิม.. เทาเดิม.. ถามวาเปน อันใหมหรืออันเกา ? “ของเกา” ของเกาตั้งแตเมื่อไหร ? “ครั้งโนน” แลว เห็นเมื่อไหร ? “เมื่อกี๊” ถามวาเปนอันใหมหรือของเกา ? เห็นไหม ?
ถาเราไมยอมรับอันใหม เราไปติดอยูกับของเกาตั้งแตเมื่อกอน ที่จริง เขาเกิดใหม เมื่อเกิดใหมขึ้นมาเนี่ย เหมือนเสียง เสียงอาจารยคนเดิม คนเดียว แตพูดใหม เปนคําใหม ถาเราสังเกตดี ๆ นะ แตละคําจะไม เหมือนกัน ตอนแรกเราอาจจะเห็นวามันยังกระจายเทาเดิม พอนิ่งเขาไปอีก จากเมื่อวานกระจายแบบนี้ ดูไปสักพักแลว มันหยุดกับที่ เกิดดับกับที่ ตอนนี้ลองเขาไปอีกสิ จากที่ดับอยูกับที่เนี่ยยังเหมือนเดิมไหม หรือวาเปล่ยี น