Page 315 - มรรควิถี

ที่ละเอียดกวา ก็ไมมีตัวมุง ไมตามรู ก็เลยผอน ปลอย รูสึกเหมือนตัวเอง ปฏิบัติไมได ก็หยุด พอหยุด สติเราก็ออนลง พอถอยลง พอเริ่มนั่งใหม เจอสภาวะที่เปนของหยาบที่มันนาตื่นเตนปรากฏขึ้น เหมือนเดิม เราก็รูสึก ดีใจ เออ !..ทําไดอีกแลว ทําไดอีกแลว ก็ขึ้นลง.. ขึ้นลง..อยูนั่นแหละ คือไมเดินหนา
เพราะฉะนั้นสภาวะที่เกิดขึ้น สิ่งที่ตองรู รูชัด แมจะบาง จะเบา จะโลงอยางไร ก็ตองรูชัด ใหกําหนดตอไปเรื่อย ๆ จะดีหรือไมดี ใหรูถึง อาการเกิดขึ้น ตั้งอยู ดับไปของเขา รูการเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ อยางเชน บางทีพอนั่งไปแลวมีบรรยากาศครึม ๆ ทึม ๆ มาคลุม รูสึกไมคอยดีเลย ทําไมได ทํายังไง ? ก็ตองกําหนดบรรยากาศนั้น สังเกตนะ..ขณะที่มี บรรยากาศทึม ๆ ครึม ๆ มาคลุมตัวเนี่ย จิตใจเราเปนอยางไร ? รูสึก ยังไงสภาพจิตเรา ? ไมดี ขุนมัว ใชไหม ? รูสึกขุน ๆ พอขุนเราก็ไปดูความ ขุนนั้นเสีย เขาไปที่ความขุนนั้น แลวขยายความขุนใหกวางออก ตรงนี้คือ การจับที่ความรูสึก ไมใชเขาขุนแลวเราไปหาอยางอื่น ไมดูความขุน จะไป รูอาการเกิดดับของอารมณอื่น ยังไงก็ไมเกิด แลวจะกําหนดไมไดดวย สักพักก็จะรําคาญตัวเองวาทําไมได เพราะความคิดเริ่มเกิด ความขุนมัว ที่เกิด ที่มันสลัว ๆ เกิดขึ้นเนี่ย จุดหนึ่งที่ตองสังเกตเลย จะไดรูวาความ ขุน ๆ มัว ๆ สลัวที่เกิดขึ้น เกิดจากกิเลส หรือเปนสภาวะของเขา
จุดหนึ่งที่ตองสังเกต เมื่อมีบรรยากาศหมอก ๆ ขึ้นมา ขณะที่รับรู อยูนั้น สังเกตวามีตัวตนไหม ? มีความรูสึกวาเปนเราหรือเปลา ? หรือแค หมอก ๆ นั้นเกิดอยูที่วาง ๆ ลอย ๆ เทานั้นเอง ถาเกิดอยูในที่วาง ๆ ลอย ๆ ไมมีเราเปนผูรับรู ไมมีตัวตนเปนผูรับรู มีแตความรูสึกที่วาง ๆ ทําหนาที่รับรู อันนี้เขาเรียกวาเปนสภาวะ เพราะฉะนั้นเมื่อเกิดยังไงก็ตาม ใหเอาจิตเราเขาไปกําหนดรู แลวเขาเปลี่ยนยังไง ? เอาจิตเขาไปแลวเขา เปลี่ยนยังไง ? ใหจับที่ความรูสึกอยางนี้ไปเรื่อย ๆ อยางเชน พอเราเขาไป
301