Page 327 - มรรควิถี
P. 327
แตพอหาย อาจารยวางไป หลังจากนี้สามวันเริ่มถอยแลว ใชไหม ? เพราะ ความเพียรเราลดลง การพิจารณาสภาวะนอยลง เราก็มีขออางมากขึ้น ใชไหม ? มีขอใหอางมากขึ้น ไมวางบางละ อยางนั้นบางละ อันนี้บางละ ติดโนนติดน่ี ติดไปหมด กลายเปนกาว ทําตัวเปนกาวไปแลว อันนั้นก็ติด อันนี้ก็ติด ติดไปหมด เพราะฉะนั้นนี่ติดยังไง
ที่บอกวาทํายังไงเราจะปฏิบัติไดใหตอเนื่อง ? อยางที่บอกวาอิริยา บทยอยของเราใหถือเปนกิจวัตร ใหพิจารณาอยูเนือง ๆ สภาพจิต ตนจิต อาการ ตรงนี้ใหสังเกตไปเรื่อย ๆ ตลอดทั้งวัน ไมตองไปกําหนดวาฉัน ตองทําใหไดนะ กอนวันนี้ตองไดเทานี้ ตองไดตลอดเวลา ไมตอง เมื่อรู แลวอาการนั้นเปนยังไง พอมีสติเขาไปรู ออ..เขาเปนอยางนี้ พอเขาไปรูอีก เปลี่ยนเปนอยางนี้ ดูอีกเปนอยางนี้ ดูการเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ ธรรมะ เนี่ย ธัมมวิจยะใชไหม ? เคยไดยินไหม ? ธัมมวิจยะคือการสอดสองธรรม หรือการวิจัยธรรม เพราะฉะนั้นเวลาเรากําหนด จึงไมใชวาเขาตองเปน อยางนั้น ใหเขาไปรูวาตอจากนี้เขาเปนอยางไร เหมือนเราทําวิจัย ผลเขา จะปรากฏเอง
เราทําหนาที่กําหนด ผลเขาปรากฏเองวาเปนอยางไร ไมใชวาเราอยาก ใหเปนยังไง ที่เราอยากใหเปนไดก็คือสิ่งที่ผานมาแลว เรารูวิธีทําแลวเทานั้น ที่เขาจะเกิดเหมือนเดิมได อันใหมเนี่ยเราตองวิจัยไปเรื่อย ตองพิจารณา ไปเรื่อยวาเขาจะเปลี่ยนยังไง เหมือนอยางความสุขเนี่ย เราเคยทําให เกิดขึ้นแลว เราก็ออ..รูวิธีทําแลว อันนี้เราทําได เพราะเราวิจัย เห็นผลแลว ใชไหม ? เราก็สามารถทําอีกซ้ําอีกได แตสภาวะที่ยังไมเคยเกิด เราอยาก ใหเกิดไมได
การยกจิตเหมือนกัน ถาเราจะยกจิตขึ้นสูความวาง เราตองเคยเจอ ความวางกอน เราถึงจะยกจิตขึ้นสูความวางได เราจะยกจิตขึ้นสูความสุข เราตองเคยเจอความสุขกอน เราถึงจะยกจิตขึ้นสูความสุขได การยกจิต
313