Page 381 - มรรควิถี

อยูใกลเรา ถาเกิดไมดี ทุกขมาก ๆ มีผลมาก มีผลกับเรามาก ลูกคนอื่น ไมเทาไหร ถาเปนลูกเรา.. ใชไหม ? นั่นแหละเจาเวรนายกรรม จริง ๆ ที่ เราเห็นใกลตัว อาศัยการเกิดขึ้น อาศัยการสรางกรรม แลวเปนไปตาม กรรม ไปดวยกรรมของเรา งั้นวิธีก็คือ อยางที่บอกแลว เมื่อเราแยก รูปนามได เมื่อไหรที่เราแยกรูปนามได เห็นกายกับจิตแยกจากกัน ทุกอยาง ถูกตัด จะหยุดชั่วขณะหนึ่ง ความทุกขก็หายไป นี่คือการตัดกรรม ชั่วขณะหนึ่ง
อีกอยางหนึ่งนะ เราทําใจใหวางไดใชไหม ? ลองอีกนิดหนึ่ง ทําจิต ใหวางไดแลว ตอไปวิธีเติมความสุขใหตัวเอง ทุกคนเคยเจอความสุข ดวยกันทั้งนั้น ใหเอาใจที่วาง ๆ มาใสที่นี่.. บริเวณหทัยวัตถุ บริเวณหัวใจ ของเรา แลวเติมความออนโยน ความนิ่มนวลเขาไปในใจที่วาง ๆ ของ ตัวเอง เพิ่มความออนโยนนิ่มนวลเขาไปในใจที่วาง ๆ ใหเต็ม ลองดูวา รูสึกยังไง ? ไดนะ ? แลวก็ใหความออนโยนนิ่มนวลเต็มความวางแลว ขยายใหคลุมตัว ใหกวางออกไปไมมีขอบเขต ตรงนี้เราเติมความสุขให ตัวเราไดแลว ตอไปเวลาเราแผเมตตา สงความสุขอันนี้ไปให อยากให ใครมีความสุข สงใจที่สุขนี้ไปใหเขา จิตของเราเดินทางไมขึ้นอยูกับกาล เวลา ไมมีเวลา คิดถึงปุบก็ถึงทันที
จิตของเราขามภพขามชาติ ไมใชเฉพาะชาตินี้ ถาจิตละเอียดพอ จิตของเราไมไดออกทางประตูอยางเดียว พอเรานึกถึงบาน จิตมันตอง วิ่งไปทางประตูกอนไหม ? เปลาเลย พอคิดก็ถึงบานทันที คิดถึงบาน จิต ก็ไปที่บานทันที ไมรูวาออกจากหองนี้ทางไหน ? แคแวบเดียว นั่นคือความ ไวของจิต เพราะฉะนั้นการที่เราแผเมตตา แผความสุขใหคนอื่น ใหเพิ่ม ความสุขใหกับตัวเองกอน ใครที่นึกถึงความสุขไมออก ใหนึกถึงบุญที่เรา เคยทํา เวลาเราไปทําบุญทําทาน จะรูสึกสบายใจ รูสึกอิ่มใจใชไหม ? เอาความรูสึกอิ่มนั่นแหละมาใสใจที่วาง ๆ นอมเอาบุญมาใชประโยชน
367