Page 383 - มรรควิถี
P. 383
ทําจิตของเราใหบริสุทธิ์ จิตที่วางคือจิตที่บริสุทธิ์ บริสุทธิ์จากกิเลส ทั้งหมดเลย สังเกตดูพิสูจนได เมื่อไหรที่จิตเราวาง โลง โปรง เบา เขาไป ดูเลย ใจที่วางมีกิเลสตัวไหนเกิดไดบาง ? อันนี้เปนการพิสูจนตัวเอง เขาเรียกปจจัตตัง รูไดเฉพาะตน เราจะรูไดดวยตัวเอง รูเขาไปในจิตที่วาง รูเขาไปในจิตที่สุข
แลวก็ไมตองกลัวติดสุขดวยนะ ติดสุขแกไมยาก ถาติดสบายแกยาก ติดความสะดวกสบายนี่แกยาก ถาติดสุขแบบนี้แกไมยาก เปนความสุข ทางใจ เปนความสุขที่ไมตองอาศัยอามิส เขาเรียกนิรามิสสุข สุขที่ไม ตองอาศัยวัตถุ สุขที่เกิดจากจิตที่เปนกุศล สุขเกิดจากจิตที่เปนบุญ อันนี้ สําคัญที่เราสามารถทําใหเกิดขึ้นเมื่อไหรก็ได เมื่อพรอม เมื่อตองการ แต ตองอาศัยความชํานาญนะ ตองอาศัยความขยันและความเพียร ทําบอย ๆ โยมขางหลังเขาใจนะ ? ลองฝกดู ถาฝกมาแลวเนี่ย ที่รูสึกวาเอาไปใชได ก็ลองเอาไปใชดู ใชแลวมีความสุขแนนอน จิตเราทําใหวางเมื่อไหรก็มีความ สุข มีอะไรอีกไหม ? จะถามอะไรก็ถาม ถามไดนะ มีไหมโยม ?
โยมกราบเรียนถาม : การนั่งสมาธิควรกําหนดเวลาหรือไม ?
พระอาจารยตอบ : เวลานั่งสมาธิใชไหม ? ควรจะตั้งนะเปนการสราง วินัยใหตัวเอง ก็ดูที่เวลาแลวกันวา ถาเรามีเวลาสัก ๒๐ นาที แลวตอไป ก็คอย ๆ เพิ่มขึ้น ถาไมมีเวลาจริง ๆ เนี่ย อยางเชน เรามีเวลาสัก ๕ นาที เราก็นั่งแลวก็ยกจิตขึ้นสูความวางไดเลย ทําใหเบาวาง แลวก็ดูในความวาง เบานั้นไปได ๕ นาทีก็ยังดี ถึงแมทีละ ๕ นาที ๑๐ นาที แลวเราสามารถ เขาสูความวางได ก็เปนวิธีการประคองจิตอยางหนึ่ง ใหความวางตั้งอยู ไดนาน อยางเชนเวลาเราทํางานไปสักพักรูสึกลา ๆ สายตาลาปุบเนี่ย เรา นั่งนิ่ง แลวก็หลับตานิดหนึ่ง ยกจิตขึ้นสูความวาง แลวเอาใจที่วางมา ไวที่ตา ลองดูนะ ถาเราเอาใจที่วางมาไวที่ตาเมื่อไหร ตาเรารูสึกเปนไง ? รูสึกเบา ๆ ไมมีลูกตา แลวก็จะไมหนัก เราจะวาง ๆ เขาเรียกเหลือแต
369