Page 59 - มรรควิถี

วางรูแลวดับหรือเปลา ? ที่รูสึกวาใจรูอันนั้นนิ่งเฉย ๆ เพราะเราลืมดู ตัวเอง คือใจรูจะไปหาอารมณอยางอื่นเสียมากกวา จึงมีความรูสึกเหมือน กับวาวางไมมีอะไรเกิดขึ้นอีก
ความวาง ความสงบ ก็เปนสภาวธรรมอยางหนึ่ง ความสงบก็ไมเที่ยง ความวางก็ไมเที่ยง ความสุขก็ไมเที่ยง เพราะฉะนั้น เมื่อเรารูวาไมเที่ยง ควรจะทําอยางไร ? ก็คือสังเกตดูความเปลี่ยนแปลงของสภาวะที่เกิดขึ้น เราอยาไปยึดติดวาตองอยูอยางนี้ อยามีความอยากใหตองอยูอยางนี้ แลวก็อยามีความอยากวาเมื่อไรจะเปลี่ยน ? ใหกําหนดที่ความรูสึก สิ่งที่ เราควรเพิ่ม ใหเพิ่มความตื่นตัว เมื่อเพิ่มความตื่นตัวไปครั้งหนึ่ง บรรยากาศ เปลี่ยนไหม ? เปลี่ยนอยางไร ? พอเพิ่มอีกครั้งเปลี่ยนไปยังไงอีก ? เพิ่ม อีกเปลี่ยนยังไงอีก ? การเพิ่มความตื่นตัวเราตองเพิ่มไปอยางตอเนื่อง ไมวาจะเปนเวลานั่ง เวลาเดินจงกรม หรือวาเวลากําหนดอิริยาบถยอย ตองมีอาการรับรูดวยความรูสึกที่ตื่นตัวทุกขณะ ขณะรับรูดวยความรูสึก ที่ตื่นตัวนั้น อาการเกิดดับก็เปนสวนสําคัญ เปนสิ่งสําคัญที่เราควรพิจารณา ขณะที่เรานั่ง นงั่ อยูในบรรยากาศของความวางได ความเบาได แลวอิริยาบถ ยอยเวลาเดินเวลาทํางาน ทําอยูในบรรยากาศของความวาง ความเบาได หรือเปลา ? การที่จะรูวาอิริยาบถตาง ๆ อยูในบรรยากาศแบบไหน ? ก็คือ วาเราตองสังเกตที่ความรูสึก บรรยากาศของความรูสึกจะเปนตัวบอก ถามองดวยตาเปลาเราจะไมเจอ เพราะสภาวะตาง ๆ เหลานี้เกิดจากใจเกิด จากจิต ถาเราสังเกตจะเห็นอาการเคลื่อนไหวตาง ๆ อยูในบรรยากาศ ของความเบา ความวาง ความสงบ ความโปรง หรือ ความออนโยน ฯ สิ่ง หนึ่งที่เราตองสังเกตก็คือวา ขณะที่มีการเคลื่อนไหวมีตัวตนหรือเปลา ? รูปนี้มีตัวตนหรือเปลา ? บอกวาเปนใครเดินหรือเปลา ?
คําวาตัวตนในที่นี้หมายถึง ความรูสึกวาเปนเราไมใชวารูปรางอันนี้ รูปรางจัดเปนรูป รางกายนี้จัดเปนรูป คําวาตัวตนก็คือ ความรูสึกวาเปน
45