Page 77 - มรรควิถี
P. 77
เลาถูกหรือผิด ใหเลาตามอาการที่เกิดขึ้นในขณะนั้นอยางเดียวไมตอง กังวล ขณะฟงเสียงใหจับที่ความรูสึกที่ไดยิน จะเห็นวาการไดยินนั้นตอง อาศัยใจดวย การไดยินนั้นไมไดเกิดจากหูอยางเดียว ถาไมมีใจการไดยิน ของเราก็ไมเกิด มีใจแตไมใสใจดูจิตในจิตของเราเอง ก็ไมเห็นอาการ พระไตรลักษณ จิตเปนผูไดยินเสียง เมื่อตองการเห็นอาการพระไตรลักษณ ของเสียง จึงตองจับที่ความรูสึกที่ไดยิน ไมใชจับที่เสียงอยางเดียว ถาเรา จับที่เสียงอาการพระไตรลักษณเกิดชา ใหเราจับที่ความรูสึกที่ไดยิน จะเห็น อาการพระไตรลักษณไดเร็วกวา นี่คือประโยชนของการพิจารณา ของการ กําหนดอารมณปจจุบัน จะเห็นลักษณะการเกิด-ดับของเสียง มีลักษณะ วูบดับไปนิดหนึ่ง แลวก็วูบดับไปอีก
บางครั้งจับเสียงแลวมีอาการโลงไมเห็นอะไร เกิดจากกําลังไมถึง กําลังไมพอก็จะไมเห็น จึงบอกวาอยาหา นี่แหละพอหาอยางนั้นปุบคอยจอง พอจองมีตัวตนกําลังไมพอ เพราะฉะนั้นจึงใหเกาะติดแลวสังเกต ขณะนี้ เปนอยางนี้ ขณะตอไปเปนอยางไร บางคนกําลังสติมีเทาเดิมกําหนดเมื่อ ไหรก็จะเห็นอยางนั้น จึงเนนกําหนดใหไดปจจุบัน ใหทันขณะแรกให ไดมากที่สุด เมื่อกําหนดทันขณะแรกของอารมณปจจุบันไดมากขึ้น สติก็จะมีกําลังมากขึ้นดวย อารมณตาง ๆ จะเกิดขึ้นมาใหเราไดเห็นได กําหนดตออีก เราก็จะบอกไดเองไมตองไปหาหรอก เห็นมั้ยภาพคมชัด กับภาพเบลอตองมีคนบอกมั้ย พอเห็นปุบเราจะรูสึกเลยวา เออ!ภาพนี้ใส นะ คมชัดนะ ลายเสนคมชัด ขอบคมชัดเราบอกไดเอง ภาพนี้มันเบลอ ๆ เราก็บอกไดรูไดเอง ก็เหมือนอาการเกิด-ดับเหมือนกัน เห็นเกิด-ดับเปน แบบนี้ ดับแบบเฉียบขาด เด็ดขาด ดับอยางพลุ ตองมีใครบอกมั้ยวาดับ แบบไหน เห็นแลวจะรูไดเลยวามีลักษณะอยางนี้ อันนี้พุงขึ้น ๆ ๆ ไมเห็น ดับมีแตพุงขึ้นอยางเดียว อันนี้ดับแบบแตกกระจายขึ้นขางบน อันนี้ แตกแลวก็กระจายออก เราบอกไดเพราะเราเห็นเอง ลักษณะอาการตาง ๆ
63