Page 78 - มรรควิถี
P. 78

64
ก็เหมือนกัน ใหเลาตามที่เห็นนั้นเลย เห็นลักษณะอาการแตกตางกันเกิด จากเหตุปจจัยหลายอยาง อาจจะเกิดจาก ๑. สมาธิ ๒. สติ ๓. ความเพียร ๔. การพิจารณา มีกําลังตางกันไมเทากัน คนที่มีการพิจารณาที่ละเอียดออน ก็จะเห็นรอยตอของอาการนั้น พอสิ่งนี้ดับปุบชองวางตรงนี้เปนอยางนี้ อาการใหมเกิดขึ้นเปนอยางนี้จะตอเนื่องไป จะตองเห็นชองวางระหวางญาณ รอยตอของญาณ ไมใชชองวางระหวางอารมณอยางเดียว ชองวางระหวาง อารมณพวกเราเห็นอยูแลว ยังไงก็เห็น ถาไมเห็นสภาวญาณไมกาวหนา ชองวางระหวางญาณนั้นเปนเรื่องที่ละเอียดออน การกําหนดในขณะนั้น ตองตอเนื่องไดปจจุบันจริง ๆ
ที่ปฏิบัติชาเพราะไมสามารถวางตําแหนงของสติได ไดแตตาม กําหนดรูตามดูอาการของรูปไปเรื่อย ดูแตอาการของรูปอยางเดียว ไม สามารถเอาความรูสึกเขาไปเกาะติดในอาการได อาการในที่นี้หมายถึง อาการที่เกิดอยูในความรูสึก อยางเชนขณะที่เคลื่อนไหวมือ ก็เอาจิตตาม ดูอาการเคลื่อนนั้นไป จะตองเขาไปเกาะติดอาการเคลื่อนที่ปรากฏอยูใน ความรูสึกอีกทีหนึ่ง จะชวยใหญาณสูงเกิดเร็วขึ้น พอไปเกาะติดอาการที่ เกิดอยูในความรูสึก รูปมือจะหายไปเหลือแตอาการ พอรูปมือหายไป อาการระยิบ ๆ ปรากฏขึ้นมา เริ่มเขาสูญาณสูงขึ้นแลว เปนลักษณะ ฆนบัญญัติแตก พอมีอาการยิบ ๆ เกิดขึ้นใหสังเกตอาการยิบ ๆ กําหนด อาการยิบ ๆ ที่เกิดอยูในความรูสึก ถาเราไปไลตามอาการ ไลยังไงก็ ไมทันหรอก ขณะกําหนดไมตองไปพยายามดูอาการยิบวามีรูปรางอยางไร เราตองมีเจตนาที่จะกําหนดอาการขณะที่เคลื่อนดวย สังเกตอาการเคลื่อน วามีลักษณะการเคลื่อนเปนอยางไร มีอาการตอเนื่องหรือเปนขณะ ๆ ตองมีเจตนาที่ลึกซึ้งเขาไปอีก ขณะเคล่ือนมีอาการเกิด-ดับ ๆ หรือวา เปนเสน ๆ ขาดเปนชวง ๆ เคลื่อนแบบบาง ๆ ไหว ๆ ตรงนี้ตองสังเกต ตองพิจารณา ไมใชรูวาไป รูวาเคลื่อนอยางเดียว แครูวาไปเปนบัญญัติ


































































































   76   77   78   79   80