Page 15 - แนวทางการปฏิบัติธรรม
P. 15
สังเกตดูว่า... อันนี้สาคัญมาก ๆ เป็นสิ่งที่ผู้ปฏิบัติพึงใส่ใจ เป็นสิ่งที่สาคัญ มาก ๆ ก็คือว่า ขณะที่ตามรู้ลมหายใจไป จิตเริ่มนิ่งขึ้น หรือตามรู้อาการ พองยุบไป แล้วจิตเริ่มนิ่งขึ้น เห็นลมหายใจเปลี่ยนแปลงไป เห็นพองยุบ เปลี่ยนแปลงไป เริ่มเบาบางลง เริ่มเห็นชัดแล้ว ให้สังเกตดูว่า จิตที่ตามรู้ ลมหายใจเขา้ -ออก กบั ลมหายใจเขา้ -ออก เขาเปน็ สว่ นเดยี วกนั หรอื คนละ สว่ นกนั จติ ทตี่ ามรอู้ าการพองยบุ กบั อาการพองยบุ เขาเปน็ สว่ นเดยี วกนั หรือคนละส่วนกัน ให้สังเกตบ่อย ๆ ตามรู้ไป สังเกตไปเป็นระยะ ๆ ทาไมเราถึงต้องสังเกต ? อันนี้แหละเป็นสิ่งสาคัญมาก ๆ เลย การที่เรา ต้องใส่ใจสังเกตตรงนี้ เพื่อเราจะได้เห็นว่า รูปกับนาม หรือกายกับจิต มี ความแตกต่างกันอย่างไร เขาอาศัยกันอยู่แต่ก็ไม่ได้เป็นอันเดียวกัน หรือ ทาไมท่านจึงบอกว่ารูปนามไม่ได้เป็นอันเดียวกัน แล้วเราจะรู้ได้อย่างไร... นี่แหละคือวิธีการที่จะทาให้เราเห็นชัดว่า รูปกับนามมีความแตกต่างกัน เขาแยกกันตรงไหน อย่างไร
ถ้าผู้ปฏิบัติกาหนด สังเกต และเห็นด้วยตนเอง จะเป็นสิ่งสาคัญ มาก ๆ เราไมไ่ ดเ้ ชอื่ แคเ่ พราะครบู าอาจารยบ์ อกวา่ รปู นามเปน็ คนละสว่ นกนั กายกับใจเป็นคนละส่วนกัน จิตเป็นนาย-กายเป็นบ่าว... แล้วเราก็เชื่อไป ตามนั้น เราจะไม่ได้เชื่ออย่างนั้นอย่างเดียว แต่ถ้าเรามีความศรัทธา มี ความเลื่อมใส มีความเชื่ออยู่แล้ว ก็เป็นสิ่งที่ดีที่เราจะพิสูจน์ดูให้เห็นด้วย ตาของเราเอง การจะเหน็ ดว้ ยตาของเราเองเรมิ่ จากตรงไหน ? เรมิ่ จากตรงนี้ แหละ เริ่มจากลมหายใจนี่แหละ เราจะได้ไม่ต้องมานั่งคิดว่า เอ๊ะ! เป็น อย่างนั้นไหม เป็นอย่างนี้ไหม เป็นเหมือนตอนที่เราเห็นรถผ่าน แล้วจิต ก็มองดูเฉย ๆ ไหม... ไม่ต้องมานั่งคิดอย่างนั้น! เรารู้จากความเป็นจริง เรารู้จากสภาวธรรมจริง ๆ ที่เกิดขึ้น รู้จากสิ่งที่เกิดขึ้นจริงที่กาลังเป็นอยู่
9
