Page 21 - แนวทางการปฏิบัติธรรม
P. 21
เขา้ -ออก เลยทา ใหร้ สู้ กึ วา่ ไมร่ บกวนเทา่ ไหร่ แตป่ ระโยชนข์ องการกา หนดรู้ ความคิด ถ้าเราตั้งสติ ตั้งเจตนาว่า ตอนนี้จะกาหนดรู้ดูอาการเกิดดับ ของความคดิ กอ่ น แลว้ เรากต็ อ้ งรวู้ า่ จะไมส่ นใจเรอื่ งราวทคี่ ดิ ฉนั จะรแู้ ตว่ า่ คิดแล้วดับอย่างไร คิดแล้วดับอย่างไร... เพราะเรื่องราวที่คิด อย่างไรเรา ก็รู้อยู่แล้ว เดี๋ยวคิดเรื่องนั้นเดี๋ยวคิดเรื่องนี้ มันแว็บหนึ่งเราก็รู้เสร็จสรรพ นั่นแหละ แต่ให้พอใจที่จะรู้ว่า ถ้าเราเอาความคิดมาเป็นอารมณ์กรรมฐาน เราก็ต้องกาหนดรู้ สังเกตดูเหมือนที่เราตามลมหายใจ นิ่ง ๆ ตั้งสติแล้วดู วา่ ความคดิ ขนึ้ มาแลว้ ดบั อยา่ งไร เกดิ ขนึ้ แลว้ หมดไป เปลยี่ นไป เลอื่ นไป เคลื่อนไป ๆ ไหลไป หายไป เป็นระยะ ๆ ไม่ต้องห่วงถ้าทั้งบัลลังก์ เช่น เรา นั่งสมาธิคราวนี้ ๓๐ นาที มีแต่ความคิดอย่างเดียวเลย ไม่ได้กาหนด ลมหายใจเลย ไม่ได้กาหนดอย่างอื่นเลย ไม่เป็นไร ขอให้ไม่คล้อยตาม ความคดิ กพ็ อ ตามรเู้ กดิ ดบั ๆ ๆ อนั ทจี่ รงิ แลว้ ถา้ เราไมค่ ลอ้ ยตามความคดิ แล้วกาหนดรู้การเกิดขึ้น-ตั้งอยู่-ดับไปของความคิดอยู่ ๓๐ นาที หรือทั้ง บัลลังก์ เราจะเห็นเลยว่า พอคลายออกมาจากกรรมฐาน จากการนั่งสมาธิ แล้ว จิตจะมีความสงบ มีความตั้งมั่น มีความเบา มีความสบายเกิดขึ้น
แตถ่ า้ ๓๐ นาทนี นั้ ปฏเิ สธความคดิ อยา่ งเดยี ว หรอื คลอ้ ยตามแลว้ หงุดหงิดกับความคิดตลอดเวลา พอออกจากการนั่งสมาธิมาแล้ว จิตจะ ไม่สงบเลย จะกระสับกระส่าย จะเหนื่อย จะเพลีย จิตจะไม่มั่นคง ตรงนนั้ แหละทา ใหห้ มดพลงั ไมใ่ ชเ่ พราะความคดิ แตห่ มดพลงั เพราะกเิ ลส เพราะความอยาก อยากให้ความคิดมันหยุด อยากให้ความคิดหายไป ไม่อยากให้เกิดขึ้นมา แล้วไม่พอใจกับความคิดที่เกิดขึ้น ไม่ใช่ความคิด ทาให้เราเหนื่อย แต่เพราะความไม่พอใจ ความไม่พอใจที่เกิดขึ้นเกิดจาก เรามกี เิ ลส มคี วามอยาก อยากใหห้ ายไป ไมอ่ ยากใหเ้ กดิ อยากใหเ้ ขาหยดุ
15
