Page 130 - JUNIO 2024
P. 130
Só quero dicirche simplemente: grazas, grazas polo teu amor e polo teu agarimo
10
que consegue facerme cada día a persoa máis feliz do mundo. Ámoche.
Ámoche demasiado.
Cielo todo de ti.
Sempre mírame o meu querido amor:
Hoxe todo é diferente, os murmurios do vento, o sol, as estrelas e todo parece
distinto, e é porque hoxe todo en min amenceu namorado ata as trancas,
enfeitizado pola grandeza deste amor -o noso amor.
Xa nada se parece a outros meses, outros tempos, porque este amor crece dunha
maneira que ás veces me asusta un pouco, parece que o corazón se saíse do peito
de tanto amor que dar e de tantas caricias que esperan por ti.
Hoxe a miña pluma escribe lixeira para chegar ás túas mans, para acariñarche
cos meus soños, para facer que este amor que sinto alóxese en ti, nos teus ósos,
así como está aloxado en min.
-Non hai outro amor igual-
Cando sinto que todo o que che poida escribir é pouco, chega á miña mente o
teu nome e véxoo gravado en todos os recunchos do meu cuarto, do meu recuncho,
e é que nunca me canso de dicir ou escribilo, é como unha adicción.
Ti es a miña bela adicción, un amor de grandes plans, de lume e de xeo, de
ausencias e proximidades, amor que sente en todas as dimensións, é como un
gusanito que percorre o meu ser e pónlleme a pel erizada de só pensar nas túas
mans, a túa cara e os teus abrazos.
A túa voz, ai amor! a túa voz é a que dá vida aos meus días solitarios. Neses
días nos que nada parece bo e todo é gris sempre apareces ti e cheas de esperanzas
e ilusións o meu corazón que moitas veces se debilita desta distancia tan cruel
que nos mantén afastados.
Quixese terche sempre nos meus brazos, fronte á tardiña da miña cidade e ser
dunha vez para sempre a túa compañeira, ese é o meu maior desexo.
Mentres respiro constantemente repítome que así será, porque este amor é
consagración para sempre, é xúbilo.