Page 1458 - JUNIO 2024

Espero que as miñas letras che cheguen como auga do ceo, 8

como o bálsamo ás túas profundas feridas e empápeche de

doce amor; son as miñas bágoas que brotan sen eu saber como

detelas por todo o tempo que xuntos non tivemos.

Eu quero saber que alén desta carta hai un gran amor, ese que
soño aínda estando esperto e que na mañá ao espertar aínda

me fai sentir calafríos; é entón cando síntoche tan preto meu.

Ti que es a dona de todas as miñas letras e dos meus suspiros,

ai… sente como se acelera o meu corazón cando de ti

acórdome, estás tan lonxe das miñas mans que ata respirar é

doloroso.

Amor, déixame escribir letras ridículas, que para o corazón non

existe límites, só sabe amar e eu nacín para ti, para amarche

ata o fin dos tempos. Tento seguir adiante co noso, dáme
forzas para seguir escribindo estas letras de amor e dor, que

para iso non teño temor.

Es miña e iso bástame, eu ámoche e débeche bastar, seica non

fun clara con cada nota namorada por min escrita? Ámoche e

lévoche dentro, amor meu.

Esa é a miña única xustificación para este tolo soño que teño

contigo, para as bágoas que brotan en silencio cando a soidade

coa súa túnica triste cóbreme e lévame o teu rostro fronte ao

meu, facéndome gemir de forma lastimera.

Es a miña causa e efecto, nada tería hoxe sentido se non é por
ti ou para ti, porque o noso amor é recíproco sen que ambos

nos deamos conta. As miñas letras falarán por min para ti, hoxe

e sempre…