Page 21 - JUNIO 2024

Este inverno, tráeme as nostalxias, e a pena de amarche e non terche... 19

Xa volverás a min e esquecerei todo o que quería dicirche e abrazareime á

túa cintura...

-Coma se estiveses aquí-

Onte á noite choreiche.

Vida miña...
Onte á noite a choiva golpeaba a miña xanela té chorei por non poder
dicirche canto estraño a túa voz, era tan feliz cando a min dirixíasche que

non quixen embazar coas miñas tristezas ese momento.

O meu rostro pegado á xanela, confundía as miñas bágoas e

preguntábame se a túa alegría era por falar comigo.

(Sinto celos de saberche lonxe)
O inverno é moi triste sen ti, moi cruel esta soidade que non se conforma

con vivir desta maneira...

Cando poderei os teus beizos bicar, amor meu? Silencio no meu cuarto,
nada responde o meu queixume.

De saberche lonxe... lonxe de todo canto estraño conteille á miña almofada

os segredos que non me atrevo a dicir a ninguén, por medo a ser rexeitado,
por medo a que este amor que sinto véxase moi idealizado.

(Tolo de amor estou amor)

Xa non me importa o teu rostro, cielo as túas mans que me falan dun amor
grande, dun amor que non sabe de medos... ese amor desexo eu...

Pero cando escoito a túa voz toda dúbida disípase e quédome nos teus
brazos escoitando a música que teño para cando contigo falo, alí si
pódoche amar, porque é alí onde existes para min...

Si amor, onte á noite choreiche porque ninguén sabe canto che cielo!
Ámoche tanto… Ámoche vida miña, grazas, moitas grazas por

permitirme o amarche día a día, noite a noite. Adóroche vida miña?

Ámoche porque es o meu complemento, porque es na miña vida o amor que
soñei un día ter, ámoche por ser quen es.