Page 25 - JUNIO 2024
P. 25
A MULLER QUE CIELO 3
A muller que cielo é un pedazo de ceo nas miñas mans, é un raio quente de
sol que abriga a miña alma durmida... A muller que cielo é un minuto de
paz no medio da máis sanguenta guerra, é a choiva mollando o chan reseco
dun campo cultivado...
A muller que cielo é capaz de secar ata a última das miñas bágoas co seu
sorriso, e á vez é capaz de provocarme o maior dos prantos só con dicirme
que me ciela no momento que máis o necesito...
A muller que cielo é o ser que comprende máis aló da mirada, máis aló do
físico e o elemental... ela sabe debuxar esperanzas, mañás fascinantes,
viaxes estelares e encontros sublimes con só pechar os seus ollos e deixarse
levar... e levarme con ela...
Ela provoca que a miña alma se eleve polos ceos e atope a súa nunha nube
esperando por min, coa súa fermosura e as súas mans abertas para recibir
as miñas...
Ela coñece os meus temores, os meus desexos, os meus medos... ela sabe
cando sinto pena, dor, angustia e cando estou feliz...
A muller que cielo sacoume do letargo, mostroume que na Terra hai anxos
sen ás que camiñan ao noso lado, que velan por nós dunha maneira
especial... que, aínda que non podamos distinguilos ou velos, eles están
sempre coidando de nós...Ela é ese ser tan especial que puxo Deus no meu
camiño...
O meu soño es ti
O meu amor… estás aí?
Amor meu, a miña vida, estas palabras que che escribo repítochas moitas
veces, pero sempre as sinto coma se fose a primeira vez, pois cada mes que
pasa o meu amor renóvase facéndose máis grande.
A esperanza de estar contigo crece mes a mes, caeu outra folla do
calendario e estou tranquila, porque sei que un día non moi afastado estas
cartas estar a ler xuntos, abrazados, así como soñámolo tantas veces
durante este tempo.
