Page 20 - JUNIO 2024

Ámoche tanto… 18
Coma se estiveses aquí.

Escríboche esta carta desde o meu silencio, onde pódoche dicir palabras
moi curtas, pero amar " o meu amor" e estrañar "" teñen un gran significado
aquí no meu cuarto. É aquí onde escríboche, ás veces moi triste, ás veces

alegre, e todo depende de como me tratas ti, se o teu silencio é grande a
miña tristeza é maior, se me dis que me cielas, entón transformas o meu

mundo.

Non quixese que sempre fose así, dígome a min mesmo que debo ter luz
propia como as estrelas, pero non, sempre estou pendente de ti, das túas

cartas, das túas mensaxes.

E hoxe ao espertarme pensei en ti e rapidamente acendo o meu pc a ver se
hai algo teu, e non vexo nada, entón escríboche case sen alento, sen pel,
coa mirada perdida borrada pola túa imaxe, e asústome porque me dou

conta de que dependo de ti en todas as miñas accións...
Cando te afastas dispárasme balas de nostalxias e tristezas, e
permítocho, feixe o que queiras, pero non me fagas desaparecer lonxe das

túas mans, lonxe do teu recordo... non podería soportar que non viñeses a
min, a non recibir nada teu.

Esas palabras chiquitas que che digo teñen unha gran importancia na miña
vida e quixese que nunca deixases de dicirme esas palabras, eses "ámoche"
que tanto dis son pequenas frases, pero para min encerran todas as miñas
esperanzas para contigo.

Soño contigo no meu ceo invisible que só pinta o teu horizonte e soño a
mesturar as miñas palabras xunto aos teus pinceis que mesturan cores na
miña vida cando me dis que me cielas...

Debo aprender a non soñar tanto, pero é difícil, porque cada vez que vou á
miña cama ti vés comigo e gústame sentirche, aínda que esteas moi

afastada...
Despois dígome, "Ah se eu sei que me ciela!" e volvo sorrir e doume conta
que só hai unhas horas que non sei de ti.

É que as horas son eternas, cando de min afástasche...