Page 16 - JUNIO 2024
P. 16

A túa voz, ai amor! a túa voz é a que dá vida aos meus días solitarios.                     14
                  Neses días nos que nada parece bo e todo é gris sempre apareces ti e cheas

                  de esperanzas e ilusións o meu corazón que moitas veces se debilita desta

                  distancia tan cruel que nos mantén afastados.
                  Quixese terche sempre nos meus brazos, fronte á tardiña da miña cidade


                  e ser dunha vez para sempre a túa compañeira, ese é o meu maior desexo.
                  Mentres respiro constantemente repítome que así será, porque este amor
                  é consagración para sempre, é xúbilo. Moitas veces o meu amor é algo

                  inexplicable, porque é risa e bágoas á vez, pero sei que é amor, amor de
                  tempos novos, amor que un día terá un feliz final, como o teñen os amores

                  verdadeiros.

                  Por agora escribo estas liñas cunha dor intolerable, pero sabemos que a
                  causa da dor é a nosa distancia de corpos, non dos nosos sentimentos,

                  porque é alí onde máis forte son os cimentos.

                  Estou a escribir para ti esta carta que fala da fortuna de atopar o amor,
                  para que a leas, para que bebas a mesma esperanza que me habita, que
                  saibas que xa che estou amando, hai moito tempo que quero amar todo de

                  ti, e amar máis que o teu nome, todo canto o rodea , todo o que contén, o
                  teu nome é un resumo de ti, a miña alma que non sabe ferir a túa alma

                  pronúnciao varias veces ao día, es o meu amor, es todo o que me move a
                  seguir,  es o  porto,  pero  tamén o  rumbo,  máis  que  unha  estrela guía, e
                  espérasme  onde  ninguén  me  espera,  e  todo  o  mundo  cábeme  no  peto,
                  estarás ti e nada me fará falta, e eu estarei para ti, estes son os meus

                  brazos, non me escondas nunca os teus ollos, porque só na túa mirada
                  caben os meus mellores soños, quero terminar a túa carta contándoche que

                  antes de acharche non houbo días como este en que me distraio do mundo
                  e só penso en ti, as estrelas afastadas teñen o código do noso destino, as
                  estrelas próximas son os teus ollos, e teñen outro código que non entendo,

                  só lle intúo e gústame o seu misterio, contarche que son demasiados amar
                  que pronunciei e que non escoitaches, que che levo por todos os camiños, e
                  non cielo que me faltes cando chegue a calquera parte, cielo estar alí xunto

                  a ti...

                  Mírame o meu amor, aínda desde a distancia, mírame, que se perdo a túa
                  mirada xa non sei por onde ir.
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21