Page 14 - JUNIO 2024

Entendemos os nosos praceres: a nosa complicidade únenos e ata co 12
silencio dicímonos todo sen necesidade de máis. Nada cambiou desde o

primeiro instante, desde a primeira mirada e palabra que nos uniu.
Seguimos sendo só un. Facémonos falta e ti farasme falta sempre, sábelo,

necesítoche.

E con esta carta confirmo o meu amor por ti, a miña ansia de ti e as miñas
ganas de ti. Nunca me faltes nin che ausentes, non deixes de amarme
xamais porque ti es a miña existencia. Tanto tempo estiven a esperarche!

Tanto busqueiche! Cantas noites cheas de soidade, cantos días de

silencio…
Ata que un día vino reflectido nos teus ollos, vino tatuado nos teus

beizos… Era a ti a quen esperaba! a quen buscaba cada día. É tan fácil
amarche, é tan fácil deixarse levar por miles de sensacións, que como
bulebules fan descontrolar todo a miña ser, pois só con pensar en ti, son

feliz.

É moito o que che mereces, e tan pouco o que eu che podo dar!

A túa voz, as túas palabras, o teu sorriso, que sempre abrigan a miña alma

cando cansa de camiñar busca un lugar tranquilo onde poder descansar.
Teño a tenrura do teu corazón dentro da miña alma... teño a esencia do teu

amor plasmada no meu corazón.
Atopeiche cando menos esperábao, pero chegas a min cando máis
necesitábache. Ti es o espello no que mirarme, porque cando miro a través

dos teus ollos se que podes ser feliz co noso amor e que, coa túa felicidade,
a miña crece e multiplícase.

Mirando a través de ti podo ver sentimentos puros, podo saborear o teu

aire, podo ata bailar sen espertar deste soño. Porque cando míroche non
me conformo con mirarche, desexo abrazarche para estar en ti, e tamén
quero conservar a túa imaxe como unha fotografía na que ti es a luz que

ilumina os meus días.

Non me canso de reflectirme en ti, porque coñézoche, pero quero
coñecerche máis, e por mirarme sígoche coñecendo, e coñezo o noso amor

e a sorte que teño de amarche.