Page 30 - JUNIO 2024
P. 30
Foi na primavera o meu amor, na primavera cando entre os teus brazos 8
sentín que esa distancia que nos dividía quedaba no esquecemento.
Hoxe escríboche esta carta porque de novo estamos distantes, ti en Ferrol,
eu en Xávea, pero aínda cando esteamos afastados sentimos unidos a
través do teléfono que cada noite me trae a túa presenza, os teus bicos, o
teu amor...
Amor extenso que nin os miles de quilómetros apagarán, nin o mesmo
océano que nos divide fará que se termine o meu amor por ti.
A miña vida, o meu eterno amor, xa coñecín o teu rostro, palpeino, os meus
beizos xa sentiron a calor dos teus e me embriagaste os sentidos coas túas
tenras caricias.
As mesmas que aínda levo como tatuaxes na miña pel, bicos compartidos
que levo presente e que como vendaval cubriron o meu corpo neses
momentos de felicidade cando chegaches a min sen importarche máis nada
que este amor sentido entre os dous.
Quero que nesta carta quede impreso cada un dos meus bicos, cada unha
das miñas caricias, e todos os meus suspiros que ao abrilos escaparán para
penetrarse na túa alma.
É a nosa primavera amor, símbolo deste amor tan grande que a través da
distancia fixo que che atopase e amáseche.
Foi cando os meus ollos perdéronse nos teus e entregámonos de maneira
total ata facer realidade o noso fermoso soño... o soño de atoparnos, de
amarnos, ese soño de amor convertido nunha doce realidade nesta mesma
data en que naceu o noso amor....
nosa fermosa primavera!
A vida é bela porque nos amamos.
Ámoche vida miña, grazas, moitas grazas por permitirme o amarche día a
día, noite a noite.
Adóroche vida miña…
Ámoche tanto…
O teu amor que moito che estraña... e ámache.
