Page 214 - JUNIO 2024

Mes: Cando o tempo parece correr máis lento. 16

Ano: Quedará no meu diario, que comecei pensando en ti.

Amor:

Aquí estou, desexando verche e abrazarche, deter o tempo fóra e
contemplarche, pero sei que agora, hoxe, é unha imposibilidade, separan

as nosas mans os días que faltan ata ese momento que por sempre
levaremos na alma: O noso encontro.

Debo refuxiarme nas palabras e escríboche...

Non quero verme así o sabes, esfollando estas horas que converten o meu
tempo en séculos de saudade, e non o nego amor, os meus bicos desexan a
dozura dos teus bicos, a tenrura dos teus beizos cando chega o momento e

voamos xuntos polo ceo inmenso do soñado e o querido, espertando cada
frase durmida que diría canto significa estar así, coma se o enteiro universo
comprendese que hai moito máis nesta vida que a cotiá rutina de traballar

e loitar por aquilo que nos permite vivir outro minuto máis neste mundo.

Non importa a distancia, calarei o meu silencio, enchereino co teu nome e
os versos que escribín e escribirei porque ámoche.

Abrirei as persianas e ata a lúa mesma decatarase que desde o instante
aquel que che escoitei, cando vin o teu rostro lindo vestido de sorriso e
esperanza, desde ese día selaches o teu nome neste corazón que che soña...

si soubeses que me pide que deixe atrás todo e tome canto antes o camiño
que máis pronto poida levarme a ti.

Amor, por moi afastado que pareza o momento chegará, todo será entón,

así como quixemos, despois de todo será, e perdereime entón na luz da túa
mirada, alí onde se mece o teu sorriso.

Sabes, hai tantas cousas que ao escribirche pasan pola miña mente.

Que sería deste mundo se non existise o amor? Imaxínasche? Non só sería
un lugar tedioso e sen verdadeiro motivo para habitar, sería un sitio sen

beleza ou poesía, sen razóns para unha fermosa canción ou un atardecer
que se afasta vestido coas fermosas cores do ocaso.