Page 360 - JUNIO 2024
P. 360

E canto dese por terche ao meu lado!
                                                                                                              5
                  Compartir  contigo  a  beleza  do  mar.…  taciturno  e  calado  só  contemplo...

                  medito... suspiro e énchome do recordo dos teus bicos distantes, dos teus detalles
                  de amor que me fan amarche cada día máis...


                  E  son  feliz!  Por  terche,  por  saber  que  me  cielas,  que  me  estrañas  e  que
                  tamén  desexas  estar  comigo,  sempre  xuntos...  namorados  e  ilusionados

                  compartindo as cousas máis simples da vida, ter a suavidade e calidez da túa
                  man sobre a miña e camiñar descalzos pola morna area, brindándonos doces
                  bicos por instantes, tendo  por  testemuña  a  luz  da  lúa,  o  suave  murmurar

                  das ondas mentres se deslizan nos nosos pés...

                  Só deixo constancia nesta carta do moito que che cielo e estraño...


                  Só deixo constancia que a distancia non me impide amarche cada día máis...

                  Para ti, o meu amor...


                  Escribirlle ao amor… espir a miña alma nun segundo, mentres sinto a choiva
                  escorregar,  meténdose   atrevida   debaixo  da  miña   roupa,   causando   un   doce

                  cosquilleo que me fai presentir as túas caricias…

                  Camiño a casa despois de cruzar medio país entre nubes de algodón. Despois de

                  deixar tras de min as azuis montañas.

                  De escoitar o cantar das fervenzas da miña terra, despois de sentir o golpear da

                  brisa mariña no meu rostro…

                  Sei que alí me esperas, imaxínoche ante a xanela, buscándome en cada auto que
                  se detén fronte á túa casa, mentres terminas o teu cigarro, lanzas con forza a

                  nube de fume na que adiviñas a miña figura….

                  Hoxe preferín camiñar.


                  Chegar a casa… arroxarme nos teus brazos e perderme en eles… escoitarche ler
                  poesías as túas… as alleas… as miñas… confundirme nos teus boleros mentres

                  me bañas de lúa… iso é amarche… perderme en ti coa mesma forza coa que che
                  perdes en min… sentir… deixar… deixar atrás todo aquilo que algún día nos
                  chegou e causounos dano… perdoar…!


                  Esquecer eses momentos que causaron pranto e dor.
   355   356   357   358   359   360   361   362   363   364   365