Page 767 - JUNIO 2024

Sempre seremos ese amor que cada mes ou calquera día regálase 6
letras, palabras que impregno neste pergamiño.

Para chegar a ti non necesito escribir rebuscadas letras, non, o noso
é algo simple pero belo, porque só fala o noso corazón; non é nada de

libros, nin obras famosas, só letras nosas, a que nos prometemos cada
vez que falamos sobre o noso.

Pensabas o meu amor, que este mes non habería carta para ti?, iso é
imposible, só que ás veces dou voltas neste cuarto que che nomea en

todos os seus recunchos, está tatuado de amor e corazóns que voan
querendo chegar ao teu lado para facernos crer que estamos xuntos e
podemos abrazamos.

Coas nosas cartas na man, quedamos calados os dous, só soa a
música afastada, e inventámonos un conto onde nos atopamos, onde

non existen as distancias, onde non hai unha bágoa de ausencia. Só
vivimos os dous, illados do mundo, porque o desexamos así.

Non queremos nada, só a nós; non quero outros bicos, só os teus; non
quero novas palabras, só as túas porque esas son as que realmente

necesito.

Só o teu… só a ti o meu amor de todos os meus tempos, o que cada mes
inspira as miñas letras e dá vida á miña vida e a estas cartas que
facemos con tanto agarimo, ese que nace dun corazón bo como o teu,
como o meu.

Agora que estamos lonxe, pénsame amor, ou déixache levar pola
fantasía de que estamos xuntos ao fin, pois no fondo estámolo,
podémolo sentir como unha suave seda que nos envolve cando nos
nosos cuartos estamos a escribir e léndonos.

Agora que estamos lonxe, pénsame amor.

Son cartas que un día leremos xuntos, non deixes que estas palabras
se borren da folla, do papiro virtual que as aluma; cheira o meu amor,
saborea a miña caricia afastada.

Eu mergúllome nas túas cartas e debuxo os nosos bicos pensando que

quizais de lonxe ris con nostalxias como as miñas.

Quedo en silencio, pensando en ti, lembrando o teu sorriso, as túas
palabras e sentindo que somos eco o un do outro, porque é como estar