Page 100 - JULIO

Amor, déixame escribir letras ridículas, que para o corazón non existe 9

límites, só sabe amar e eu nacín para ti, para amarche ata o fin dos tempos.
Tento seguir adiante co noso, dáme forzas para seguir escribindo estas

letras de amor e dor, que para iso non teño temor.

Es miña e iso bástame. Té cielo e lévoche dentro, amor meu.

Esa é a miña única xustificación para este tolo soño que teño contigo, para
as bágoas que brotan en silencio cando a soidade coa súa túnica triste
cóbreme e lévame o teu rostro fronte ao meu, facéndome gemir de forma

lastimera.

Es a miña causa e efecto, nada tería hoxe sentido se non é por ti ou para ti,
porque o noso amor é recíproco sen que ambos nos deamos conta. As miñas

letras falarán por min para ti, hoxe e sempre…

Ámoche vida miña, grazas, moitas grazas por permitirme o amarche día a
día, noite a noite.

Adóroche vida miña…

Síntoche, presíntoche...

A miña amada

Noteiche feliz o meu amor, intuíno, aínda con tanta distancia polo medio,
ha de ser porque eu tamén estou tan feliz de acharche, de que nos amemos
así de belo, de comprendernos, ti tes a maxia de chegar ata min a cada

pouco que che necesito, cada instante que che estraño.

Nas noites presíntoche con tanta intensidade que ata podo sentir os teus
brazos, a túa boca, os teus cabelos, a túa mirada, e ata podo escoitar esas

palabras que sei que queres dicirme, que son as mesmas palabras que quero

dicirche.
Ha de ser en momentos en que os nosos pensamentos coinciden, cando

penso en ti e ti alá lonxe tamén pensas en min, sei que che sucede o mesmo
ás veces pois entre nós deuse unha conexión única que non lle importa a

distancia, un home e unha muller que se aman tanto, que confían o un na
outra e viceversa, estaremos xuntos, estarémolo porque o visualizamos xa
os dous, porque nos amamos.