Page 1601 - JULIO

ESPÉROCHE
10
Estou a esperar que pasen as horas para volver verche, porque esta noite

teño algo especial para ti. Preparei unha cea íntima, unha cea para dúas na
que imos comer ata quedarnos saciados, porque agora mesmo teño tanta

fame de ti… Será unha cea especial á luz das velas que iremos degustando
enredados entre as sabas.

O menú é sinxelo: Os entrantes correrán a cargo da boca e os oídos,
susurros deses que che fan tremer e que volverán percorrerche esta noite,
e os meus beizos deleitaranse no sabor do teu pescozo.

Utilizarei as miñas mans para chegar ao prato principal, acompañándoo de
bicos urxentes e miradas ardentes para chegar á sobremesa. Unha

sobremesa que compartiremos unha e outra vez ata quedar saciados.
Porque penso saciarme de ti, comerche, beberche e bicarche ata que a

noite arrástrenos ao mundo dos soños.

E aínda entón, penso soñarche e seguir percorréndoche e seguir

descubrindo novos sabores en ti; mesturareinos cos antigos e formarei un
cóctel delicioso de paixón e desexo ata que non podamos con tanto lume

e a madrugada obríguenos a parar.

Ata entón, espéroche.

Míroche e véxoche, amor

Vida miña,

Míroche e vexo tenrura, fasme lembrar o que é a dozura, o que é a beleza.
Míroche e quédome paralizado no espello da túa mirada. Míroche e gozo

ao mirarche.

Sei que non deixo de mirarche, que mesmo me excedo en mirarche. Pero

ti sabes que che cielo, que todo é admiración, e que á vez che miro para
darche grazas.

Míroche con incredulidade porque ás veces penso que non che merezo,

pero sabes que loito cada día por conseguilo.

Ámoche, e ao mirarche o amor aumenta, ámoche, e non podo deixar de

mirarche.