Page 1889 - JULIO

E aquí atópome , sentado e pensando no noso amor... nas 5

incontables cartas e poemas que xa pasaron polas nosas mans

e os nosos corazóns.
Mergúllome e pérdome entre cada pensamento namorado

mentres as miñas mans instintivamente xa empezan a bordarte

unhas novas e primeiras liñas.

Pero este mes ten algo especial, quizais é pola proximidade

dos meses que un día pareceron tan afastados pero que

abrigan o meu corazón ao parecer próximos, será porque cada

vez atópome moito máis preto de ti, ¿ceo meu? Hoxe o meu

rostro atópase acendido de felicidade, quizais sexa pola

esperanza de saber que cada vez me atopo máis preto teu,

camiño cara a ti, e sinto que as distancias son cada vez máis

curtas, que os nosos beizos se achegan en primorosos e

primeiras sensacións de namorados bicos, que as caricias xa
non son só para a miña almofada, senón para ti, toda eu para

ti.

Entre suspiros e pensamentos sublimes sigo escribindo as

miñas cartas, cheas de amor e palabras que parecen

redundancia... Pero dime, dicir “ámoche” pódese dicir con outra

palabra que non sexa ela mesma? Agora xa sabes que: amar “

o meu amor”, estrañar “” só se poden escribir, así como fágoo

eu: sempre sincera, sempre simple e sinxela, porque o amor xa

ten bastante adornos por si só...

Abrázoche amor, e que bonito sente facelo aínda na distancia...

Desde a miña xanela creo mirarche de lonxe e verche camiñar

entre tanta xente.