Page 1890 - JULIO

Podo imaxinar o noso encontro, é tanto tempo o que o estou 6

esperando que me encho de amor cando vexo que as follas do

noso calendario caen.
As miñas letras xa non saben esconderse ou quedar delatadas

con cada carta xa escrita.
Estes versos saben dun amor sincero, que se conta a si mesmo

todas as súas esperanzas como recentemente nadas.

Ti convertiches todas as miñas preguntas en respostas,

volvíchesche no soño máis anhelado que teño.

Só en ti a miña alma descansa, porque es ti o que máis cielo, o

que máis estraño e o que con máis receo no meu interior agora

gardo.

Chegaches a min, e en min agora sempre permaneces, comigo

lembrándoche e reservándoche os meus sentimentos, día a día

.

Só ti es a dueña de todas as miñas letras, dueña de os meus

días e dos meus meses e así, un día non moi afastado, serás o

meu eterno amor.

Xa non haberá segredos, porque non existirán motivos para

negarnos ante as miradas incrédulas dos demais.

Por agora a miña realidade segue sendo a mesma: a de

amarche da mesma forma todos os días, asimilando esta

inquieta soidade coma se fose a túa silenciosa compañía,

sempre acompañándome á beira do meu escritorio ao
inspirarme unhas novas letras máis para servirche de consolo

a ti e a min, para non ser presa da desesperación e escribirche

triste por pensar que nunca estarás comigo.