Page 1938 - JULIO

De súpeto, quixen escribirche esta carta, para que sígache, murmúreche, 17
fágache compañía, e dígache algo de min cando afastado camiñas polas

rúas da túa cidade.

De súpeto quixen enviarche esta carta que é expresión dunha gran certeza,
sabes? certeza do noso amor, de que che cielo, ámasme e necesitámonos o

un ao outro.

En silencio... ámoche.

En silencio puxen a nosa música para escribirche esta carta e dicirche que

onte á noite che soñei, sentinche, tan preto de min que case podía
tocarche...

Que precioso foi soñar estar nos teus brazos, poder acariñar o teu corpo,

sen medo a que desapareceses do meu soño... pero era un soño!

E triste espertei, quedei calado na miña cama pensando en ti, que farías a
esta hora, se pensaras en min, moi sumido nos meus pensamentos

atopábame cando de súpeto soou o meu teléfono,

Que felicidade! Eras ti dicíndome "Bos días amor, canto che estrañei!".

Conteiche do meu soño e rímonos, pero ao mesmo tempo un silencio

quedou entre os dous, supuxen que che sucedeu o mesmo que a min, era
unha bágoa que rodaba polas nosas fazulas por estar separados.

Pero nada dixemos, coñézoche ben, a túa voz era máis rouca. Sentín a

impotencia que che dá a distancia, pero ao mesmo tempo a felicidade de
saber que era amado por ti.

Son feliz, non esteas triste que eu espero a túa chegada e quero sempre
permanecer en ti, nos nosos soños, porque o noso é un amor de verdade, un
amor como poucos se dan por este medio.

Tranquilo amor, xa estou feliz de novo, só foi un momento de tristezas,
pero xa que escoiteiche, quedou a miña alma en paz e o meu amor non se
achica ante nada.

Es toda a miña alegría, a miña razón de vivir, o meu poema de amor.

En silencio ámoche.

Cando máis ámoche