Page 257 - JULIO

Ámoche min Begoña máis que a min vida.
4
Es a muller dos meus soños. (Ti fasme amarche cada día máis)

Sempre teu… sempre miña… sempre noso. Ti sindicalista que che ciela
con tolemia e máis.

De Tanto escribirche.

Amor meu, de tanto que che escribín ás veces xa non se o que me queda

por escribir, pero cando me paro e pénsoo doume conta de que por moitas
letras que escriba, por moitos folios que encha, por moita tinta que gaste
nunca existirán letras suficientes para explicar todo o que hai dentro de

min, para expresar o sentimento de cada instante vivido contigo.

Non, non hai letras no mundo nin palabras tan belas, que enchan o meu

corazón coa satisfacción de mostrar en cada palabra, parágrafo ou carta

completa o dentro que che levo.

Habitas no meu corazón desde o día en que che coñecín, sementaches nas
miñas infinitas sementes de amor que co tempo foron florecendo ata dar

lugar á máis bela flor, unha flor eterna como o tempo que nunca para,
unha flor tan bela que no universo enteiro non hai outra que se lle

asemellei.
Amor meu de tanto que che escribín ás veces creo que xa non hai palabras

que poida escribir, pero ao final, na miña mente brotan ideas, do meu
corazón saen letras unhas veces convertidas en cartas outras en poemas e

de tanto que che escribo sinto vivo e de sentirme vivo se canto che cielo.

Ás veces o silencio son mil palabras, ás veces o escrito son berros ao vento

para que saibas todo o que sinto…
Amor meu… se que existes… que estás aí… e véxache ou non… sempre

síntoche…

Por iso… e a pesar de tanto que che escribín, sei que sempre haberá
palabras para ti.

(Ti fasme amarche cada día máis)

Amada miña esta carta é para ti